Dirty Loops Bass Edition

Basgitaar Boot Camp met Henrik Linder

Muzieknieuws 01-09-2021 13:13

Wie ooit Dirty Loops heeft geluisterd, kan zich waarschijnlijk voorstellen dat het uitzoeken van de baspartijen niet iets is dat je zo even doet. Om de muziek toegankelijk te maken heeft Dirty Loops bassist Henrik Linder de moeite genomen om zijn partijen op papier te zetten en krijgen we een uitgebreide rondleiding door zijn muzikale brein. Uiteraard met de nodige dosis humor die je ook in hun muziek en videoclips tegenkomt. Wat je kan verwachten lees je hieronder.

Tekst: Desmond Kuijk

Voordat je aan de slag kan krijg je wat tips van de band hoe je op een verantwoorde manier optimaal gebruik kan maken van dit 195 pagina’s tellende boek. Ga af en toe naar buiten, eet gezond, als je in het buitenland bent moet je het dichtstbijzijnde Italiaanse restaurant opzoeken en je kunt ook maar beter geen relatie hebben - de tijd die je daar aan kwijt bent kun je beter in het boek steken. Na deze wijze woorden krijg je een lijst met alle technieken en notaties die in dit boek voorkomen. Naast het met de vingers spelen en de slap-techniek, die veruit het meest gebruikt worden in de tracks, wordt ook uitgelegd hoe Henrik palm muting toepast: je dempt de snaren met je handpalm, de lage noten pak je met de duim en de hoge noten met vingers. Daarnaast komen natuurlijke en kunstmatige flageoletten, double thumbing en verschillende vormen van frasering aan bod. 

Een inventieve vorm van notatie is de waterdruppel. Deze geeft aan wanneer je de D-Tuner moet gebruiken om van de lage B naar A te gaan en is ontstaan uit een flauwe woordgrap (A drop). Deze gedetailleerde uitleg is absoluut geen overbodige luxe en het zal voor sommigen al een opgave zijn om alle beschreven technieken onder de knie te krijgen. Hierover later meer.

In het boek krijg je 24 tracks voorgeschoteld van de albums Loopified en Phoenix, aangevuld met de opnieuw gearrangeerde covers waarmee ze bekend zijn geworden. Bij de laatst genoemde categorie is het spellen van de titels “per ongeluk fout gegaan", iets wat de band in het voorwoord nog even laat weten. Infant en Spinning In The Mariana Trench zullen wellicht weinig aan de verbeelding over laten, maar bij andere tracks zal je toch je huiswerk moeten doen. Ik ga er namelijk voor het gemak maar even vanuit dat er buiten Zweden weinig mensen zijn die ervaring hebben met de Vilda Musen

De inhoud daarentegen is duidelijk. De partijen zijn gedetailleerd uitgewerkt en de vormdelen (couplet, refrein etc.) worden helder aangegeven. Hou er rekening mee dat er soms namen gebruikt worden die niet gebruikelijk zijn, maar wel de lading beter dekken wat betreft de intensiteit van het stuk (lees: ULTRA KILL en variaties hierop). Waar van toepassing staat ook aangegeven in welke stemming je bas moet staan. De partijen zijn in zowel noten en tabs genoteerd, en bij de tabs loop ik al snel tegen een klein probleem aan: hier zitten een paar fouten in. Sommige fouten zijn in het grote geheel verwaarloosbaar, maar ik heb ook er ook een paar gevonden die zo duidelijk zijn dat ik niet snap dat dit bij een laatste controle niet aan het licht is gekomen. De noten kloppen voor zover ik heb gezien wel, dus je kan de fouten zelf corrigeren als je uitzoekt welke noot er staat. Dat neemt niet weg dat het slordig is en dit betekent dat de mensen die van tabs afhankelijk zijn de partijen niet volledig kunnen spelen zoals het zou moeten. Het zijn details, maar wel iets om rekening mee te houden als je het boek wil aanschaffen.

Nu het over details gaat is het een goed moment om terug te komen op de technische handleiding aan het begin van het boek. De partijen zijn vaak dusdanig snel dat je ze op een bepaalde manier moet spelen omdat je het er anders niet uit krijgt, en hier krijg je wat hulp bij. Op het moment dat er een specifieke handeling vereist is wordt dit bij de desbetreffende noten aangegeven. Dus in het geval van slappen staat er wat je met de duim moet doen, variërend van enkele tot dubbele aanslag, en als je een pop moet doen kun je zien met welke vinger dat moet. Bij tapping staat netjes aangegeven welke vingers je waar moet gebruiken, aangegeven met de Engelse termen voor de vingers. 

Er zijn nog meer voorbeelden te noemen, maar het is duidelijk dat je niet zelf hoeft uit te zoeken hoe je op technisch vlak dingen aan moet pakken. Zo hou je meer tijd over voor de partijen, want op dat vlak is er genoeg te beleven. Bijna niks is hetzelfde en overal zitten kleine variaties en fills in. Je komt niet weg met een enkel couplet en refrein leren, en moet dus constant bij de les blijven. Voor de mensen die bekend zijn met de muziek is dit geen verrassing en mede daarom is het ook een goudmijn aan licks en ritmisch uitdagende partijen. Ritmes kunnen lezen is in veel gevallen een pré, vanuit de tabs is het lastiger de goede ritmiek te vinden.

Dan komt de vraag: Voor wie is dit boek bedoeld? De voor de hand liggende doelgroep bestaat uit de bas spelende fans van de band, ambitieuze bassisten/(conservatorium) studenten en de eeuwige studenten van het instrument die de grenzen van hun kunnen willen blijven verleggen. Tevens zijn ze bij voorkeur in het bezit van een zes-snarige basgitaar met Hipshot D-Tuner of soortgelijk systeem, en beschikken ze over veel tijd en doorzettingsvermogen. 

Dat wil niet zeggen dat het met een vijf-snaar onmogelijk is, een tweetal tracks zijn op een vijf-snaar gespeeld en je zou de partijen kunnen aanpassen zodat je de C-snaar niet nodig hebt. Maar er zullen ook momenten zijn dat je de extra snaar wel nodig hebt en hier geen makkelijk uitvoerbare oplossing voor kan bedenken. 

Heb je iets aan het boek als je niet in bovengenoemde categorie valt? De hoge moeilijkheidsgraad is wellicht intimiderend maar ik denk dat je het boek ook zou kunnen aanschaffen omdat het een mooie verzameling materiaal is waarmee je jouw vocabulaire kan uitbreiden. Er zitten hele toffe lijnen in en het is interessant om te zien hoe Henrik akkoorden aan elkaar weet te verbinden. Omdat er veel verschillende technieken worden gebruikt zou het je kunnen inspireren om dingen te proberen en te ontdekken, het heeft mij in weer een hoop nieuwe ideeën gegeven. Er zijn echter ook boeken beschikbaar die voor dit doel geschikter en breder inzetbaar zijn, daar krijg je vaak ook backing tracks bij. Dat is bij dit boek niet het geval, als je met de muziek mee wilt spelen moet dit via je favoriete streamingservice of ander medium. 



Tot slot wil ik nog benoemen dat ik het heel tof vind dat de band op deze manier hun muziek beschikbaar stelt aan anderen, en het ook zelf hebben uitgewerkt. In het boek zijn subtiele grapjes verwerkt en dit vat samen hoe ik de band ervaar: Het is moeilijke muziek maar het plezier van muziek maken staat voorop: daar hoef je niet altijd serieus voor te zijn.

zoeken
zoeken