Verslag Bass & Drum Masters dag bij Codarts

Liveverslag vanuit Rotterdam

Muzieknieuws 15-03-2018 07:13

Tijdens de volgeboekte Bass & Drum Masters dag bij Codarts in Rotterdam, 15 maart 2018, mede-georganiseerd door De Bassist en Slagwerkkrant, hebben we live verslag gedaan op de website met tekst, foto's en video's: zie het artikel hieronder met de verslaggeving over de concerten, workshops en masterclasses van de ritmesecties in allerlei stijlen. Lees het verslag en bekijk en de live-video's van deze dag.

Vandaag is de redactie van De Bassist en Slagwerkkrant bij het evenement Bass & Drum Masters dat Codarts samen met onze bladen organiseert. Bas- en drumdocenten van Codarts doen de hele dag concerten, workshops en masterclasses, in een programma dat werd samengesteld door drummer en Codarts-docent Joost Patocka, met veel dank aan hoofd van de afdeling jazz van Codarts, Linda Bloemhard.

Bass & Drum masters workshops deze dag: 
Jeroen Vierdag & Udo Demandt
Martijn Vink
Krupa & The Genes met o.a. Stefan Kruger en Joost Patocka, drums, Sean Fasciani, bas
Frans van Geest
Niek de Bruijn & Thomas Pol met Anton Goudsmit
Hans Eijkenaar & Michel van Schie
Sanne Verbogt
Jordi Geuens & Erik Rademakers
Mark Schilders
Greyheads met Nello Biasini, drums en Damien Roussos, bas
Ook waren er stands aanwezig van Zildjian, Remo, De Gier en Vanderkley.

Martine Sipma, Erk Willemsen en Chris Dekker verslaan deze dag, woensdag 15 maart 2018. Lees de blog en bekijk de videofragmenten! In omgekeerde chronologische volgorde!

Greyheads
Als afsluiter van deze zeer geslaagde Bass & Drum Masters dag speelde de band Greyheads, een jazzy/funky ensemble bestaande uit zeven bandleden, onder wie bassist Damien Roussos en drummer Nello Biasini. Hun sterke eigen composities vielen erg in de smaak bij het publiek, en Damien Roussos toverde veel verschillende sounds uit zijn basgitaar (een zessnarige singlecut van Wood & Tronics, een fabrikant uit Italië) en uitgebreide effectenplank. Bekijk hier een flink fragment uit het slotnummer. 



Tenslotte waren we bij Mark Schilders die aan de hand van vele klap- en zangoefeningen de verschillen tussen poly-rhythms en cross rhythms uitlegde. 



Na de intensieve oefensessie met het publiek gaat Mark Schilders uitgebreid in op 'horizontale ritmiek'. De puls is belangrijk, eerder dan een verticaal ritme. Hij demonstreert dit begeleid door een assymetrische sequence en laat dit ook door diverse studenten proberen. Pittig slot van het workshopgedeelte van deze dag! Een fragment: 



Selah Sue's Jordi Geuens en Erik Rademakers
De ritmesectie van Selah Sue laat in een boeiende clinic alle ins en outs horen van hun spel bij de Belgiche zangeres. Hoe benader je een song als je die instudeert en als je verschillende benaderingen kiest. Luister en kijk naar hoe dit duo de Selah Sue-track This World uitlegt en laat horen. 


Niek de Bruijn & Thomas Pol
Samen met gitarist Anton Goudsmit vormen contrabassist Thomas Pol en drummer Niek de Bruijn het jazztrio Go!Pony. Tijdens Bass & Drum Masters spelen ze een aantal stukken en leggen ze uit hoe ze dat aanpakken. 

Een van de composities heeft Portugese roots met een Brazilian feel. 

Naar aanleiding van het stuk 'Nuggets', dat is geschreven door Goudsmit, vertelt Niek: "Het gaat bij dit nummer vaak 'fout', dan komen we in een soort muzikale trip terecht en verliezen we de muziek zoals die geschreven is uit het oog. We houden ons niet altijd aan een vaste structuur, waardoor het interessant blijft. Maar ook als we ontsporen, vinden we elkaar altijd snel weer terug." Anton Goudsmit vult aan: "Als je met minder mensen speelt, kun je meer spelen en is er meer ruimte om op een muzikale verkenningstocht te gaan. Het reageren op elkaar maakt dat het leuk blijft om live te spelen." 

"Het tempo en de feel wordt vaak ter plekke bepaald", vervolgt Niek. "Soms raken we in dit stuk de één kwijt, of verplaatst deze. Ik voel altijd mijn eigen één, maar aan de accenten die Thomas speelt hoor ik soms dat zijn één ergens anders zit, en soms hoor ik het als Anton bepaalde citaten uit de melodie speelt. Als ik de één echt kwijt ben, houd ik vast aan waar ik voel dat hij zit en geef ik hem duidelijk aan voor de anderen." 

De heren spelen vervolgens een stuk met een onorthodoxe maatsoort: 15/4. Anton noemt het "een jive met een twist". Hij vertelt dat hij normaal gesproken een beetje compulsief is en van symmetrie houdt in een groove, maar dat dit nummer een uitzondering is. Vijf zestiende noten verdeelt hij in dit stuk bijvoorbeeld als 2-1-2, en zeven als 2-2-3, maar dan moet dat in de volgende maat juist gespiegeld worden: 3-2-2. Volgens Niek voelt het echter niet aan als een onregelmatige maatsoort: "Dit is het enige nummer in 15/4 waar je op kunt dansen!" Maar jazzveteraan Anton weet er nog wel meer. 

Een vraag uit het publiek luidt: "Hoe bereid je dit soort stukken voor? Oefen je verschillende onderverdelingen van de maat?" Thomas antwoordt: "Als ik op papier 15/4 zie staan, weet ik niet wat ik moet spelen. Ik probeer het te voelen en luister ter voorbereiding heel veel naar de opnames. Ik weet dat ik altijd kan vertrouwen op Niek en Anton."

Het trio sluit heavy af! Zie de video!


Hans Eijkenaar en Michel van Schie deden in de studio bij Codarts een sessie Studiowerk waarin ze lieten zien hoe zij de nummers opnemen die ze voor The Voice of Holland inspelen voordat de audities plaatsvinden. Dat gaat met superhoge snelheid: 30 nummers worden in 5 uur tijd opgenomen, allemaal in één of hoogstens twee takes, terwijl de muzikanten de partijen voor het eerst te zien krijgen. Een mooi kijkje in de keuken dus!  

Frans van Geest speelde met de internationale jazzwereld. Zo is hij mede-oprichter van het jazzorkest van het Concertgebouw en de namen met wie hij speelde gaan van Jesse van Ruller, via Chick Corea tot Piet Noordijk.
Tijdens zijn clinic maakt hij gebruik van zijn eigen pianist en van drummers uit het publiek. Dit doet hij mede om het verschil in stijl tussen pop- en jazzdrummers te laten horen. Frans heeft het over swing. Zowel de muzieksoort als het gevoel. Zijn doel is altijd om het publiek te zien bewegen, al is het maar een voet of een hoofd. Van simpel contrabasspel, gaat hij via steeds meer tussennoten naar walking bass-lijnen. Zo kan hij alleen al een mate van swing krijgen, maar hij laat daarna horen dat een drummer toch wel fijn is voor groove en swing.

Frans Van Geest vertelt interessant over de rol van de bassdrum en de contrabas in oude swingbands. De bas was vaak slecht hoorbaar, maar drummers hadden enorme bassdrums. Het doel wat puur om de contrabas te versterken door de bassdrum en contrabas samen te laten werken. Hij laat een drummende student steeds harder de kick intrappen tijdens het spelen. Eerst is de contrabas zwak, daarna klinkt hij enorm, waarbij bas en drums één instrument lijken. Zonder bassdrum klinkt de contrabas droog en warm en nu heeft het opeens een enorme punch. Bij teveel bassdrum lijkt de contrabas weg te vallen: balans is dus alles en het is goed om te realiseren dat samenwerking in een band alles is.

Daarna gaat hij door op de functie van triolen op bekkens en hi-hat en het verschil in timing. Bij pop wordt de hi-hat (of de bel van een bekken) vaak losjes bespeeld, terwijl bassdrum en snare superstrak zijn. Bij jazz is dat eerder andersom en de twee meedrummende studenten laten dit duidelijk horen. Toch kan er ook in de swing lekker gejaagd worden met de hi-hat of bekkens en we horen dan ook steeds andere grooves en swing, Door de drummers uit te dagen in hun bassdrumspel en de ritmes van hun linkerhand, weet hij perfect aan de aanwezige drummers en bassisten over te brengen hoe je hoort te swingen.


Jeroen Vierdag en Udo Demandt vertellen ons vandaag alles over Braziliaanse ritmes, teleco teco, waar de drums centraal staan. Het duo begint met een korte jam, waarbij bas en drums om en om de ruimte krijgen om even te laten horen wat er kan binnen het genre. Udo laat eerst zelf een daarna met een vrijwilliger uit het publiek horen dat er enkele standaardpatronen zijn voor drums in de samba-muziek en hij legt meteen het verschil met bossa nova uit. Terwijl de vrijwillige drummer een van de patronen aanhoudt, laat Udo horen wat er allemaal kan rondom dit ritme met veel syncopes: maten worden steeds subtiel verlegd. Jeroen haakt daar even op in voor de bas. Volgens zijn Braziliaanse muziekvrienden 'ging alles mis' toen de samba de oversteek maakte van Brazilië naar Europa. De nadruk ligt op de twee en wij Europeanen zijn geneigd om de achtste voor de twee mee te spelen, waardoor je meteen een andere feel krijgt. Door puur en alleen op de bassdrum mee te bassen, ontstaan er veel meer openheid in het totaalgeluid en het geheel klinkt meteen een stuk rustiger. Zie ook dit Facebook live fragment. 



Daarna komen de zestienden aan bod. Udo duikt in het verleden en vertelt dat de Braziliaanse muziek een smeltkroes van allerlei culturen en vooral diverse soorten Afrikaanse muziek is. Van oorsprong werd er veel percussie gebruikt en het gebruik van een drumstel is pas van latere jaren. Hij probeert dus altijd het losse gevoel van meerdere mensen die tegelijk percussie spelen te evenaren: dat kan nooit helemaal strak zijn, maar altijd supern swingend. Zijn zestienden lijken dus strak, maar zijn het zeker niet.



Hij laat ons, met behulp van een nieuwe vrijwillige drummer, horen en zien hoe hij dit doet: de fijne kunst van het swingend zestienden spelen. Hij gebruikt twee manieren in het bijzonder die de Brazilianen, volgens hem, weer geleend hebben van de Amerikaanse jazzdrummers. De samba blijft immers die smeltkroes! De ene manier is ook bekend van Buddy Rich en andere jazzdrummers die met brushes spelen. Met de stok lichtjes in de hand, slaat hij zijdelings, van links naar rechts en terug, over de hi-hat. De andere manier noemt hij bouncing en snap. Na de eerste slag laat hij de stok lichtjes los, om hem net voor de tweede klap weer strak in de hand te knijpen. De tweede slag komt dus harder aan. Ook hierdoor ontstaat er weer een swingend ritme. En Jeroen Vierdag? Die laat horen dat hij beter is dan de meeste 'overzeese' bassisten, door over de voorbeeldritmes prachtige, open lijnen te spelen, met veel rust. Terwijl Jeroen en Udo met hun publiek nog dieper in de samba duiken, gaan wij snel door naar de volgende clinic.

 

Sanne Verbogt, bassist, is in 2017 met onderscheiding afgestudeerd aan de universiteit van Antwerpen met een Instructioneel Design-onderzoek naar blessurepreventie voor muzikanten. Ze geeft les bij Codarts en heeft haar eigen muziektheoriemethode ontwikkeld, de SV Method. Lezers van De Bassist kennen haar natuurlijk van haar workshops in het magazine. Vandaag bespreekt ze haar afstudeeronderwerp en ze heeft daarvoor de hulp van haar vader Hans Verbogt ingeroepen, die fysiotherapeut is. 

Uit onderzoek is naar voren gekomen dat 60% van de muzikanten met pijn speelt en dat 70% van de beroepsmuzikanten soms klachten ervaart waardoor ze niet kunnen spelen. Die cijfers liegen er niet om, en daarom wil Sanne de aanwezigen bewuster maken van de mogelijkheden die er zijn om blessures te voorkomen. Want voorkomen is beter dan genezen.

Sanne vergelijkt muziek maken met topsport. Overeenkomsten zijn bijvoorbeeld het regelmatig moeten studeren van fysieke bewegingen, het feit dat fysieke vaardigheden de mate van je succes bepalen en dat zowel professionele muzikanten als profsporters voor hun inkomsten afhankelijk zijn van hun prestaties. Toch zijn sporters veel bewuster bezig met het voorkomen van blessures, terwijl muzikanten meestal gewoon doorspelen en denken dat de pijn erbij hoort. Hoe komt dat? Voor een deel ligt dit aan de normen van de muzikant. Onder muzikanten heerst een 'aanpakcultuur' en een 'niet zeuren' mentaliteit. Muzikanten zijn bovendien bang om hun werk te verliezen als ze door een blessure een keer niet kunnen repeteren of optreden, en het doktersadvies om rust te nemen wordt door muzikanten vrijwel altijd beschouwd als heel slecht nieuws.

Fysiotherapeut Hans Verbogt vertelt dat veel muzikanten een soort weerstand hebben tegen het doen van oefeningen. Zo zouden oefeningen afleiden van het studeren of zou het zonde zijn van de tijd die je aan het verbeteren van je techniek had kunnen besteden. Hij leidt de aanwezigen langs een reeks korte, eenvoudige oefeningen die specifiek zijn gericht op drummers of juist op bassisten. Onder grote hilariteit zitten we bijvoorbeeld met de armen in de lucht met onze vooruitgestoken benen te trappelen, terwijl Hans vertelt dat je aan de mate van spanning/pijn die je in je spieren voelt kunt merken of die spieren verkort zijn. Is dat het geval, dan kun je met een paar eenvoudige oefeningen voorkomen dat je gaat compenseren door een andere houding aan te nemen, waar je juist weer last van kunt krijgen.

Tot slot wordt ons verteld dat je niet langer dan twee maanden met klachten moet rondlopen. Als je al twee maanden klachten hebt, is het echt tijd om naar een professional te gaan. Het bindweefsel verandert dan namelijk al en het herstel is daardoor moeilijker en duurt veel langer. Voorkomen is beter dan genezen!

Krupa & The Genes
De band Krupa & The Genes heeft twee drummers: Stefan Kruger (Kru) en Joost Patocka (Pa). Met bassist Sean Fasciani, gitaristen Anton Goudsmit en Raphael Vanoli en saxofonisten Jasper Blom en Maarten Hogenhuis spelen ze interessante eigen composities en vandaag laten ze zien hoe ze te werk gaan. 

Een van de nummers die gespeeld worden is 'What's The Time', geschreven door Stefan Kruger. Hij legt uit dat drummers in een band normaal gesproken "erg egoïstisch" zijn, maar als je met z'n tweeën drumt moet je juist ruimte creëren. Er zijn eigenlijk twee grooves die samenwerken, en de grooves worden automatisch verdeeld. Als Joost druk speelt, speelt Stefan minder. Joost vult bijvoorbeeld de groove van Stefan in met de 'sizzle' van brushpatronen en geeft de groove zo wat 'flavour'. De twee drummers hebben veel aandacht besteed aan hun sound: die moet verschillend zijn. Stefan omschrijft zijn sound als 'droog', terwijl Joost meer een ronder geluid heeft. Stefan gebruikt bijvoorbeeld ook een reco-reco om de hihat van Joost niet in de weg te zitten.

Het tweede stuk is volgens Stefan "technisch gezien in 7, maar eigenlijk is het een neppe 5 tegen 7". Volgt u het nog? Het nummer is rond de basgroove van Sean Fasciani gebouwd en begint met een sfeervol gitaarintro waarbij gitarist Raphael Vanoli een hele batterij aan effectpedalen en zelfs een moersleutel gebruikt.

Als er drummers en bassisten uit het publiek worden uitgenodigd om de ingewikkelde grooves van de twee gespeelde stukken te spelen, wordt de workshop meer een masterclass. De Codarts studenten die plaatsnemen op de twee drumkrukken krijgen ongezouten kritiek te verduren, maar pikken het snel op. Ter afsluiting speelt de band een energieke compositie van Anton Goudsmit, volgens Joost Patocka opgedragen aan Donald Trump: 'Droplul'. 


Joost Patocka, met bassist Sean Fasciani en drummer Stefan Kruger in Krupa & The Genes

PROGRAMMA BASS & DRUM MASTERS 15 MAART 2018

  • 11.30-13.00 Jeroen Vierdag & Udo Demandt
    Braziliaanse drums
  • 11.30-13.30 Martijn Vink
    Studiowerk (beperkt plaats)
  • 12.00-13.30 Krupa & The Genes
    Met o.a. Stefan Kruger en Joost Patocka, drums, Sean Fasciani, bas
  • 13.30-14.30 Frans van Geest
    Swing That Bass
  • 14.00-15.30 Niek de Bruijn & Thomas Pol
    Trio, trio, trio met Anton Goudsmit, gitaar
    Klik hier voor meer info over dit duo!
  • 14.00-15.30 Hans Eijkenaar & Michel van Schie
    Studiowerk (beperkt plaats)
  • 15.00-16.00 Sanne Verbogt
    Blessure-preventie
  • 16.00-17.30 Jordi Geuens & Erik Rademakers
    Selah Sue’s ritmesectie!
  • 16.00-17.30 Hans Eijkenaar & Michel van Schie
    Studiowerk (beperkt plaats)
  • 16.30-18.00 Mark Schilders
    Poly-currents
  • 19.00-20.30 Greyheads
    Met Nello Biasini, drums en Damien Roussos, bas

zoeken
zoeken