In memoriam Ray Shulman
(1949 - 2023)
Muzieknieuws 14-04-2023 09:52
Progrock-bands als Jethro Tull, Pink Floyd, Yes en Genesis gingen door, maar Gentle Giant stopte in 1980, wat er mede voor zorgde dat die muziek eigenlijk vooral bij een klein gezelschap van fijnproevers bleef hangen. Op 30 maart overleed bassist Ray Shulman, die samen met zijn broers Derek en Phil de band in 1970 oprichtten.
Tekst: Remus Aussen | Foto: Patrick Degallaix
Ray Shulman’s baswerk in Gentle Giant is onderdeel van de zeker in de beginjaren van de band ‘klassiek’ gecomponeerde nummers: schijnbaar eindeloze, melodische lijnen, kruisend met de orgel- en synthpartijen van Kerry Minnear, met wie hij de meeste nummers schreef. Waar ‘onze’ Focus en Ekseption veel klassiek geïnspireerde muziek op popinstrumenten speelde, wisselde Gentle Giant die instrumenten af met strijk- en blaasinstrumenten, blokfluiten, pauken en wat de mannen verder speelden. Op latere albums is de sound meer ‘rock’, en zijn het vooral de repeterende complexe blokjes instrumentatie die de muziek kenmerken.
Na ‘80 kwamen meerdere leden in de rol van producer of label manager; Ray Shulman produceerde onder andere Echo & the Bunnymen en The Sugar Cubes, en zanger Derek Shulman tekende onder andere Bon Jovi voor Polygram, en Slipknot en Nickelback voor Roadrunner Records.
De Shulmans werden geboren in Portsmouth. Hun vader was jazztrompettist en dat was dan ook het eerste instrument dat Ray leerde bespelen. Hij studeerde verder viool en gitaar en werd klaargestoomd voor het National Youth Orchestra of Great Britain, maar zijn broer Derek haalde hem over om zich aan te sluiten bij zijn band Simon Dupree & the Big Sound, die later uitgroeide tot Gentle Giant. Shulman werd vaak vergeleken met Chris Squire (Yes) en Mike Rutherford (Genesis); net als Rutherford was Shulman bovendien behoorlijk bedreven op andere instrumenten. Hij dubbelde vaak op viool, blokfluit, trompet, akoestische en elektrische gitaren. Het enigszins ironische doel van de band: ‘het verruimen van de grenzen van de popmuziek, met het risico zeer weinig populair te worden’. Zelfs naar de maatstaven van de progressive rock was de muziek buitengewoon complex, en de onderwerpen obscuur, bijvoorbeeld puttend uit filosofie, de boeken van Rabelais en gedichten van R.D. Laing. Bijzonder: Elton John speelde korte tijd in Simon Dupree & the Big Sound, en heeft naar verluid geauditeerd voor Gentle Giant. Zonder succes.
Hoewel de diverse bandleden nog wel eens in andere bezettingen samenspeelden, kwam er nooit een reünie. Maar met 11 albums en een verzamelbox ‘Scraping the Barrel’is er genoeg om in verward te raken.
Hoe ik ze kende? Een foto in popblad Muziek Express, van Ray Shulman met basgitaar en viool opzij, blokfluit spelend. Met als bijschrift dat het complexe muziek was. Meer was er niet nodig om ‘Acquiring the Taste’ en vervolgens ‘Octopus’ te checken bij the Free Record Shop. En nu? Nog steeds de moeite waard. Download de bladmuziek op GentleGiantMusic.com, en probeer ‘The advent of Panurge’ maar eens uit…
