Xander Vrienten over de Trijntje & Xander tour

'Trijntje zingt Vrienten met Vrienten' is te zien tot begin juni 2023

Muzieknieuws 30-03-2023 18:36

Tekst: Chris Dekker | Foto's: Andreas Terlaak (hoofdfoto) en Mettina Jager.

De afgelopen jaren nam zangeres Trijntje Oosterhuis een album op met uitsluitend nummers van Henny Vrienten, afkomstig van zijn laatste drie solo-albums. Naast een band horen we het Residentie Orkest.

Xander Vrienten speelde bas en produceerde het geheel. We spraken hem over de totstandkoming van het album, waarover je in dit artikel kunt lezen.
Het gehele interview lees je in de volgende editie van De Bassist. 

Tot begin juni spelen Trijntje, Xander en band door Nederland, in Hilversum, Spijkenisse, Purmerend, Alphen a/d Rijn, Utrecht, Leiden, Nijmegen, Wageningen, Gouda, Arnhem, Zwolle, Hoofddorp, Zoetermeer en Bloemendaal. Wil je er heen? Check de website van Trijntje voor data en tickets.

Henny Vrienten songbook
Xander over de totstandkoming van het album: 'Het kwam voort uit een idee van Trijntje, die al lang affiniteit heeft met de liedjes. Iedereen kent de Doe Maar dingen, maar mijn hart ging het meest uit naar zijn laatste drie platen. Ik was er bij toen hij het schreef en opnam. Ik vind het mooie liedjes en een fijne kant van hem. Trijntje was er ook door geraakt en toen ik bij haar in de band speelde, ging het er steeds vaker over. Ze wilde een Henny Vrienten songbook maken en ik dacht: dan gaan we het wel van die drie platen doen. Ik zou produceren en de bas doen en Henny zou meedenken.

Ongeveer twee jaar geleden stond alles in de agenda en toen werd Henny ziek. Vanuit Trijntje, het management, het orkest en de band werd er eerst zeer meelevend gereageerd en in de tweede instantie vroegen ze zich af of we het wel moesten doen. Henny en ik voelden dat we het juist nu moesten doen. Mocht het misgaan, wat helaas gebeurde, kon hij nog wat horen en hij vond het heel fijn dat het er kwam.’

En heeft hij wat kunnen horen?
‘Vorig jaar februari hebben we hem wat demo’s laten horen, die we opgenomen hebben met band, maar nog zonder het Residentie Orkest. Dat was erg bijzonder.’

Je tourt nu met band en natuurlijk met Trijntje. Hoe gaat dat?
‘Ik vind het goed werken. Ik vind haar een fenomenale zangeres, haar stem is warm en zó mooi, en het pas goed. Ik ben op de livetour misschien nog wel trotser dan op het album, want het lukt echt. Zonder orkest, maar met band. De band is eigenlijk een bepaalde lichting van de Jett Rebel-band met Willem van der Krabben op drums, Jasper Slijderink op toetsen en Nick Croes op gitaar. Nick is de ziel van de plaat wat mij betreft. Naast mijn gappies heb je mijn broer Polle en zus Meke op gitaar, zang en backing vocals die het supergoed doen. Ze hadden zoiets nog nooit gedaan, maar ze passen er helemaal in. En ik op bas natuurlijk.’

Toen ik Henny over zijn collectie sprak, vond ik het prachtig om te zien dat hij altijd, met een haast kinderlijk enthousiasme, bezig was om het juiste instrument voor de juiste song te pakken. Moest hij een countrysong maken voor Sesamstraat dan kwam er een shortscale met flatwounds en een Gretsch-gitaar.
‘Daar zit veel in en dat is heel Henny. En het geldt eigenlijk ook voor de muzikanten. Toen ik net de transitie had gemaakt van bassist naar iemand die ook veel regelde, vroeg ik te snel mensen om mee te doen. Het kwartje viel pas later dat de lol er in zit om de juíste mensen te vragen. En mensen vinden het leuk om gevraagd te worden om wie ze zijn. Als je dieper in een project zit, weet je beter wie je nodig hebt. Ik ken veel goede drummers, dat zijn allemaal vrienden, maar ze hebben allemaal een eigen karakter en sound. Niet beter, maar anders.

Ook qua instrumentarium heb ik wat dieper ingezoomd. Ik doe alles wel op één bas, maar per nummer switch ik tussen McCartney, mezelf en Henny. Bij sommige nummers mag het voelen, bij andere nummers hou ik me in, soms speel ik cleaner. Ik hou van bassen waarbij de knoppen goed werken en dan heb je nog je vingers. Waar sla je aan, hoe demp je. Daar kan ik veel mee en dat vind ik leuk. Verder zal het niemand opvallen dat je een nummer als Carol Kaye bast en de ander als Pino Palladino. Misschien die ene bassist in de zaal.’

Maar iedereen voelt het.
‘Exact. Die meerwaarde vind ik alles. Met deze band hebben we aan zo weinig woorden genoeg.'

Het proces en de tour lijken me mooi en moeilijk tegelijk.
‘Het was prachtig, super leerzaam en een bijzonder project. Ik ben huiverig om te zeggen dat het het rouwproces heeft geholpen, want het is echt wat anders. Maar zo’n kans is te gek, met zulke mooie liedjes, zo’n zangeres en zo’n band. Een droom.’

Tot slot zegt Xander: ‘We vieren zijn muziek met zijn familie. Zo voelt het.’