GHS tapewound
Een duik in de wereld van flatwounds en tapewounds. Wat heb jij nodig?
Merknieuws 04-12-2018 11:12
Flatwounds zijn alweer een paar jaar terug van weggeweest en merken springen steeds vaker in op deze voortgaande trend. GHS brengt nu zelfs de tapewounds terug. We doken dus maar eens in de wereld van zwarte nylonlaagjes. En nee, geen vrouwenbenen. We blijven een magazine voor basnerds.
Ze waren een tijdje niet leverbaar, maar GHS levert nu weer een set nylon tapewounds. Een set flatwounds met een laagje nylon, in de diktes .050, .070, .090, .105 en, indien je een vijfsnarig setje bestelt, een .130. Tot zo ver dit nieuws. Dat is niet direct uniek. Je ziet ze misschien niet in iedere muziekwinkel, maar merken als Fender, d'Addario, Pyramid/Höfner, LaBella, Galli, Rotosound en nu GHS hebben allemaal nylon tapewounds in het assortiment. Daarover zo meer, maar we gaan eerst even terug naar de normale flatwound.
Video: de nieuwe GHS-snaren.
In De Bassist #37, juli - september 2016, doken we samen met een handvol Nederlandse en buitenlandse bassisten in de wereld van flatwound-snaren. De iets oudere bassist heeft het wel eens over 'geslepen snaren,' omdat ze helemaal glad aanvoelen. Nadat ze bijna helemaal verdwenen leken te zijn - hoewel we ze natuurlijk wel op fretloze bassen zagen - is die korte, droge '60s/'70s sound weer helemaal in. Dit komt natuurlijk ook door de huidige pop/rocksound die behoorlijk retro is. Of het nu Amy Winehouse is, The Black Keys, Last Shadow Puppets, Wilco of veel recenter Tame Impala: je hoort die ouderwetse sound. Een flatwound snaar voelt soms wat plakkeriger, maar minder ruw, op een fretloze bas 'vreten' ze niet in je toets en ze leveren een een wat kortere, drogere, warmere sound dan de heldere en felle roundwounds.
Maak je snijdende metal, wil je slappend door de mix knallen of zwaar overstuurde industrial maken? Dan zijn 'flats' waarschijnlijk net je eerste keuze, hoewel Iron Maiden's Steve Harris een uitzondering blijft. Wil je die Macca-sound? Een plectrum tik, gevolgd door dozig laag? Ga dan voor flats, al dan niet met een dempend sponsje onder je snaren of met palm muting. Wil je de Motown-/STAX-sound? Bespeel ze dan met de vingers al la Jamerson en Duck Dunn.
Entwistle
Dat de flatwound in is, is niet raar. Rotosound en John Entwistle van The Who (ont)wikkelden samen de 'moderne' bassnaar en dat was pas in 1966. Het zou nog even duren voordat de snaar gemeengoed was en tot diep in de jaren '70 was de flatwound nog de standaard in basland. Neem nu de Top2000: zo'n 700 songs zijn van voor 1980 en waarschijnlijk hoor je op een groot deel ervan flatwounds. Daarna bleef de snaar, mede door zijn gebrek aan bijgeluiden en mooie warme toon, voor velen een favoriet in de studio. Zie iemand John Deacon van Queen?
Foto: John Deacon gebruikte vaak flatwounds voor zijn mooie, warme sounds.
Volgens de bekende clinician Andy Irvine liggen flatwounds met opnemen wat lekkerder in een mix. We herkennen dat geluid dus uit vele oude hits en daarom is het herkenbaar en zit het in onze muzikale DNA.
Uiteindelijk kwamen Joost van Haaren (ex-Krezip), Nathan Sudders - van het soloproject van Guy Garvey - en nog enkele bassisten tot de conclusie dat er geen waarheid is. Er is plek voor beide soorten snaren in de popmuziek en als sessiemuzikant is het fijn om 'beide smaken' te hebben. En om het nog eens moeilijker te maken: de ene flatwoundsnaar is de andere niet. Thomastik-Infelds zijn zeer soepel, andere snaren zijn een stuk strakker en Dunlop beweert dat bepaalde flats kunnen klinken als rounds.
Foto: tijdens het bekende dakconcert, gebruikte Macca een setje tapewounds.
Herbie Flowers
Maar wat is nu een nylon tapewound-snaar? Check eens wat oude plaatjes van bijvoorbeeld McCartney, een gemiddelde Burns-bas of Herbie Flowers en je ziet soms zwarte snaren. Dat zijn - meestal - flatwounds met een laagje zwart nylon. Soms ruw en soms helemaal glad gepolijst. Wat ze doen en hoe ze klinken? Dat is een beetje vaag. Neem nu de omschrijving van d'Addario voor beide types.
'Designed to produce a deep, warm tone with smooth feel... ...and are designed to deliver a vintage tone ranging from the thump of an upright bass to the focused depth of traditional flatwound strings.'
En:
'They deliver a round, full low end without losing punch, making them ideal for jazz players of all types.'
De eerste omschrijving gaat over tapewounds en de tweede over roundwounds: het lijken andere woorden voor dezelfde sound.
Toen Nick Wass van Höfner in Duitsland me aanbood een setje nylon tapewound Pyramids op te sturen, was ik niet direct enthousiast. Gratis snaren zijn altijd welkom, maar deze? Ik was bang dat ze rubberig zouden aanvoelen, dat mijn Höfner nog doffer zou klinken en ik was wel tevreden met het geluid. Ergens dit voorjaar arriveerde er een pakje Pyramid/Höfner nylon tapewounds en ze bleven lang liggen. Uit verveling heb ik ze deze zomer op een Höfner gezet en ik was meteen om! De snaren gaven de bas meer volume, iets meer sustain, een bredere, rijkere toon, die toch vintage warm was. Misschien zelfs een heel klein beetje als roundwounds, zonder het felle hoge en de bijgeluiden. Toch blijft de sound nog steeds 'Höfner', maar als een betere Höfner: ik heb dus meteen een tweede setje besteld voor mijn andere exemplaar.
De Pyramids zijn niet gepolijst en voelen iets ruwer en daarom minder plakkerig aan. Voor mij alleen maar voordelen, maar dat is toch niet 'als een contrabas'?
Cor van Ingen, o.a. Spinvis, is het eens: 'Ze voelen al heen anders aan. Een beetje fluweel-achtig aan de vingers. Ik heb ook het gevoel dat de vingers makkelijker glijden. En ze voelen minder koud aan ook. Dan heb ik het nog niet over de klank gehad dus. Ik ben wel iedere keer verbaasd dat tapewounds bijzonder punchy klinken. Ik heb de nieuwe plaat van Speed 78 geheel met de Höfner en tapewounds opgenomen. De plaat komt binnenkort uit bij Excelsior Recordings.'
Foto: okay, omdat jullie het tot hier volgehouden hebben, toch een setje nylons.
Ik krijg vaak de vraag welke flatwounds je moet kopen. De een zweert bij Labella op zijn of haar vioolbas en de ander bij Pyramids. Macca speelde eerst Labella en nu Pyramid. Thomastiks voelen slap aan, maar hebben ook weer iets, terwijl d'Addario Chromes en Rotosounds in mijn beleving het meest gemiddeld zijn. Het is dus een kwestie van proberen, wat natuurlijk een dure hobby kan zijn. Ook als je naar nylon tapewounds kijkt, zie je dat je ruwe en gladde versies hebt en Labella levert zelfs andere kleuren nylon. Zoals gezegd is er überhaupt geen waarheid, maar het monteren van het setje Pyramids op mijn Höfner leerde me dat het leuk is om met snaren te experimenteren, dat je andere sounds uit je bas kunt krijgen en dat er soms een mooie nieuwe wereld open gaat.
Stap dus eens op de fiets naar je lokale winkel en koop of bestel eens een setje flats of tapewounds!
Tot slot wat verschillende video's over nylon tapewounds:
