IM Jeff Andrews

Jazzgrootheid overleden

Muzieknieuws 15-03-2019 10:35

Half maart overleed de bekende Amerikaanse jazzbassist Jeff Andrews. Andrews speelde met zeer veel grote drummers en blazers en hij vormde zelfs een bastrio met Jaco Pastorius en Ricky Sebastian op drums. Daarnaast was hij degene die de muziek naar de nu befaamde 55 Bar in New York bracht.

Jazzbassist Jeff Andrews werd in 1960 in Baltimore in een muzikale familie geboren. Door zijn muzikale huisgenoten werd hij blootgesteld aan de enorm diverse muziekstijlen die de jaren zestig en zeventig boden. Al snel kreeg hij een Fender-bas en speelde hij met vrienden in allerlei bandjes, maar toen hij Jaco Pastorius hoorde, wist hij dat hij een stapje verder moest. Hij meldde zich aan voor de vooropleiding van het Peabody Conservatorium, dat hij naast zijn middelbare school volgde, en daarna deed hij auditie voor de befaamde Berklee College of Music in Boston, waar hij werd aangenomen.

Het idee was om zich toe te leggen op compositieleer, maar deze lessen waren alleen voor de studenten in de hogere jaren beschikbaar.
'Ik kon het makkelijk aan,' zei Jeff ooit in een interview, 'maar ik kreeg het gevoel dat ik werd tegengehouden. Misschien waren ze bang dat ik te snel door de lesstof van de school zou gaan?'
Het was een reden voor Jeff om met de opleiding te stoppen. Na een korte tijd in LA verhuisde hij, het is inmiddels 1983, naar New York. Hij speelde daar met een keur aan muzikanten, in een tijd die hij zelf zijn 'stageperiode' noemde. De zelfbenoemde stagiair speelde zo met onder meer Wayne Shorter, Bob Berg, Bob Mintzer en Mike Brecker. De laatste zag wel wat in de jonge Andrews en nam hem mee op tour en in de studio. En dan was er natuurlijk nog zijn tijd met Blood, Sweat & Tears, waar hij tussen '84 en '85 in speelde.



Door het luisteren naar de bekende saxofonisten, ontwikkelde hij een bijzondere manier van soleren.
Jeff: 'Blazers spelen net als de meeste bassisten geen akkoorden en daarom moeten ze melodieus heel sterk zijn. Je vindt de mooiste lineaire improvisaties bij blazers.'
Ondertussen bleef hij zichzelf volzuigen met alle muzikale informatie en invloeden.

Ook ritmisch had Jeff niets te klagen qua voorbeelden: hij speelde met drummers als Peter Erskine, Adam Nussbaum, Omar Hakim, Dennis Chambers en Dave Weckl. Door met deze grootheden samen te spelen ontwikkelde hij naast het soleren een groove en een strakheid, waardoor hij steeds vaker gevraagd werd voor sessies, opnames en optredens.



Na jaren als inhuurkracht, besloot hij midden jaren negentig zijn eigen band op te starten: The New Standards Band, waarbij hij met jazz improviseerde, maar ook een brug sloeg naar de betere pop en rock van de jaren zestig en zeventig, zoals die van Jimi Hendrix, Cream en Led Zeppelin. Daarnaast blies hij met optredens de vervallen 55 Bar nieuw leven in en al snel werd dat een legendarische ontmoetingsplek voor jazzmuzikanten. Alle groten, zoals Jaco en Victor Bailey, speelden daar. Toen de plek steeds commerciëler werd, was Jeff klaar voor een volgende stap. Misschien was het omdat hij zelf slechte ervaringen had met opleidingen, dat hij les begon te geven. Hij bleef muziek opnemen en uitbrengen, hij bleef optreden, maar de laatste jaren gaf hij vooral veel lessen op conservatoria in New York en clinics over de hele wereld. Hij schreef ook columns voor Bass Player magazine.

De lijst met grote namen met wie Jeff speelde is eindeloos. Naast de namen die hierboven al voorbijkomen, speelde hij met onder meer Joe Zawinul, Branford Marsalis, Herbie Hancock, John Scofield, Jaco Pastorius (Bass Trio), Randy Brecker, Dave Sanborn en Robben Ford.

 

zoeken
zoeken