Music Man StingRay Special

En de Top 10 Music Man-bassisten

Merknieuws 05-01-2019 10:01

Een vernieuwde StingRay, een aanval van GAS en een Top 10 van Music Man-bassisten. Eens of oneens? Natuurlijk horen we graag jouw favorieten. Maar laten we het eerst eens over de StingRay Special hebben.

door Chris Dekker 

Afgelopen Summer NAMM lanceerde Music Man de StingRay Special. Voor het eerst in ruim veertig jaar werd het model grondig aangepakt. Opvallend zijn het afgeschuinde gedeelte aan de voorzijde van de body – die nu een beetje tussen traditioneel Music Man en Fender inzit – en de afschuining bij de hiel, om makkelijker bij de hoogste frets te komen. Het halspenplaatje volgt de afschuining.



Foto: op deze foto is de nieuwe 'contour' duidelijk zichtbaar.

Wat je niet ziet maar zeker voelt is dat de bassen wat lichter zijn geworden door het gebruik van extra licht moeras-essen voor de body. Ook bij de hals is er een en ander veranderd. De frets zijn van roestvaststaal en de esdoorn-hals wordt door een verwarmingsproces stijver, omdat de harsen in het hout harder worden. Net als de body hebben ook de stemmechanieken wat ingeleverd qua gewicht. Het resultaat is een bas die optisch iets slanker is en net wat lekkerder aanvoelt. Geen revolutie, maar een mooie evolutie, waardoor de StingRay weer een mooie toekomst tegemoet gaat. Maar er is meer.



Foto: de stemknoppen zijn duidelijk lichter en compacter, terwijl het geroosterde esdoorn een mooie, vintage uitstraling heeft.

Vintage en modern

De elektronica bijvoorbeeld: de Special heeft nieuwe neodymium-elementen, die meer uitgangsvermogen en een breder frequentiespectrum moeten geven. Voor meer headroom is ook de voorversterker aangepast: de 3-bands EQ werkt nu op 18V in plaats van 9V. Het hoog is minder schel, het mid aangepast en het laag praktischer. Volgens Music Man ontstond zo de beste combi tussen een vintage bas en een modern, actief exemplaar.

Music Man CEO Sterling Ball vertelt in onderstaande video over de historie van de StingRay en licht de 2018-modellen toe. 



Na de feiten de gevolgen. Uw hoofdredacteur heeft nooit een Music Man gehad. Een schande? Ongelukkig toeval? Het is nu eenmaal zo, maar na het bekijken van de plaatjes van de Special, kwam er een aanval van GAS – Gear Acquisition Syndrome – die gelukkig weer afnam tot net niet meer levensbedreigend. Totdat de lokale winkel een mooie, mat-sunburst SUB binnenkreeg. En ik een plaatje van een surf green-exemplaar zag. Het nam wederom af, maar toen kocht een vriendin een vijfsnarige versie, opeens was daar de film over Freddie Mercury en vannacht keek ik weer tot laat naar een filmpje van een liveversie van Queen's Liar, waarbij John Deacon die fijne solo op een van de eerste StingRay's speelde.
Om de koortsdromen over deze bassen te laten afnemen, heb ik dan maar een Top 10 gemaakt van mijn favoriete Music Man-bassisten. Het is weer persoonlijk, dus je mag het er mee oneens zijn en dan horen we het graag! En die StingRay? Die komt er ooit eens. Hoop ik.

Klik hier voor de StingRay Special op de Music Man-website

Algam Benelux is importeur van Ernie Ball/Music Man. Klik hier

Top 10 van Music Man-bassisten

1. John Deacon

Als John Entwistle op een Music Man had gespeeld, stond hij misschien bovenaan, want de twee John's staan gewoon erg hoog in mijn persoonlijke top 10. In een column sprak ik al over mijn liefde voor de baslijnen van Deacon. In elk nummer weet hij iets bijzonders, melodieus en onverwachts te stoppen. Meestal zagen we hem met een P, maar toch ook regelmatig op een StingRay, die hij tot het eind bleef gebruiken.
Naar verluidt heeft Deacon Queen’s vijfde plaat, A Day At The Races, ingespeeld op een StingRay. Nu houd ik van P's maar leg eens twee live-versies van het hierbovengenoemde Liar naast elkaar. Die met de StingRay klinkt wel een stuk vetter! Feit is dat Deacon een van de eerste ‘Rays had, die herkenbaar zijn, omdat ze uitgerust waren met zogenaamde radioknoppen. Louis Johnson’s eerste bas had dit ook en dit was voordat de grotere productie, met speciaal bestelde knoppen van start ging. De productie van de ‘Ray begon in augustus en eind van dat jaar kwam A Day At The Races uit. Krapjes, maar het kan. Naar verluid staat zijn StingRay – of een van zijn StingRay's? – in het Hard Rock Cafe in Cleveland, Ohio.

2. Pino Palladino
Als je aan Pino Palladino denkt, dan denk je aan zijn prachtige baslijnen die hij op zijn fretloze Music Man speelde voor onder meer Paul Young (Wherever I Lay My Hat (That’s My Home)), Gary Numan en Phil Collins. De Welshe bassist bespeelde een ‘79 StingRay die hij vaak met roundwoundsnaren gebruikte. De laatste jaren zien we Palladino vaak met zijn bekende ‘63 P in Fiesta Red, een Fender Jaguar Bass of een P met Gibson-elementen. De laatste heeft de Fender Custom Shop officieel niet gemaakt, maar wij weten wel beter en hebben onze bronnen. De laatste tijd wordt hij echter steeds vaker Bij The Who en John Mayer gespot met een nieuwe Music Man Cutlass. Ik zag hem een aantal keer verdienstelijk met The Who spelen, maar toch zal Pino altijd geroemd worden om en geïmiteerd blijven worden met zijn legendarische, fretloze Music Man-lijnen.

3. Rudy Englebert
Ook Rudy is zo'n persoonlijke held. Als Herman Brood-fan zag ik veel beelden van de Wild Romance-line up met Englebert op bas en zang. De lekker agressief klinkende lijnen en die typische schorre stem stuwden de Wild Romance naar grote hoogten en dan was er nog dat fijne duet met Brood: Sucker For My Telephone. Natuurlijk had ik de eerste plaat van Vitesse al – met Brood – maar door Englebert dook ik in het latere materiaal. Ook hier hoor je weer die mooie koortjes van Englebert en dat typische Music Man-rockgeluid van DE witte StingRay zonder slagplaat.

4. Flea

Ik ben geen slapper. Ik kan het niet. Props voor de mensen die het wel kunnen, maar ik heb het in mijn muziek nooit nodig gehad. Ondanks dat ben ik een enorme fan van een bekende slapmeister en wel de in Australië geboren Michael Balzary. We kennen hem als StingRay-adept en onder zijn artiestennaam: Flea. Ik ben dan vooral fan van zijn heerlijke, ondergewaardeerde melodieuze lijnen, die nummers echt kunnen maken en dragen. Door zijn carrière heen zagen we hem met bassen van Modulus, Wal en FleaBass, maar de StingRay is altijd een vast onderdeel van de sound van de  Red Hot Chili Peppers-bassist. Hij speelde het eerste, naamloze album en Freaky Styley grotendeels in met een ‘Ray en op BloodSugarSexMagik en One Hot Minute deed hij enkele nummers op een vijfsnarige Music Man. Dat de bas voorkomt in de video van Under The Bridge, zal veel bijgedragen hebben aan de connectie die we hebben met Flea en een Music Man. En zijn laatste Fender Signature? Die is wel erg Music Man natuurlijk.

5. Gail Ann Dorsey
Ik ben een enorme Bowie-fan en als bassist is het genieten geblazen als je naar hem luistert. De reeks bassisten die bij hem speelden, leest al als een lijst van topbassisten. Tony Visconti in de begindagen, Trevor Bolder – mijn favoriet, die met zijn Competition Mustang een Spider from Mars werd. Dan nog Carmine Rojas, Herbie Flowers, Tim Lefebvre, Doug Rauch, George Murray en natuurlijk Tony Levin. Naast Trevor is er eentje die altijd opviel: Gail Ann Dorsey. Een rustige, prachtige, zwarte, lange, kale vrouw, die vaak in bijzondere gewaden en vaak blootsvoets op het podium stond. Daarbij kon ze alle baspartijen van haar voorgangers aan en gaf er altijd een eigen smaakje aan. En dan haar zang. Hoe kun je geen kippenvel krijgen als je haar in duet met Bowie hoort, tijdens Under Pressure? 

6. Louis Johnson
Een van mijn eerste klusjes voor De Bassist was een workshop verslaan in een inmiddels afgebrand oefenruimtecomplex in Amsterdam. Een Amerikaanse bassist zou spelen en spreken voor een klas MBO-muziekstudenten en ik had – als simpele rockbassist – geen idee wie het was. Tot hij begon te spelen. Als er een persoon ‘Mr. StingRay’ genoemd mag worden, dan is het Louis Johnson. De twee jaar geleden overleden Thunder Thumbs was een van The Brothers Johnson, een van de grondleggers van het slappen en de man die Michael Jackson’s Billy Jean inspeelde. Louis Johnson is onlosmakelijk verbonden met de StingRay, maar dat Leo Fender deze bas voor hem ontwikkelde is een fabeltje. Sterling Ball: ‘Louis kwam vaak in de fabriek, maar de StingRay was al klaar toen hij hem ontdekte.’ Zijn StingRay had wel een iets aangepast circuit en de kans is groot dat hij bij het ontwerp van latere circuits betrokken was. Mede door Johnson werd de StingRay een graag geziene bas in de funkwereld.

7. Bernard Edwards
Door het recente succes van Nile Rodgers is Chic weer helemaal hip. Door Daft Punks Get Lucky was Nile niet van de radio te slaan en nog steeds hoor je het nummer bijna dagelijks langskomen. Nile's partner in Chic was natuurlijk Bernard Edwards. Op al die hits hoor je het typische geluid van de Music Man. Naast Chic werkte hij met grote namen als Diana Ross, Duran Duran, Adam Ant en Rod Stewart en hij was lid van de supergroep Power Station met onder meer Chic-drummer Tony Thompson, zanger Robert Palmer en twee Duran Duran-leden. De in 1996 overleden Edwards was een van die mensen die de Music Man-bassen populair maakte.

8. Rex Brown
Net als de P is de StingRay een genre-overstijgend instrument geworden. Van de rock van AC/DC en de hardcore van Pantera, tot de pop van Queen en Chic en de funk van de Peppers en Louis Johnson: je hoort een StingRay. Rex Brown was onlangs nog lang aan het woord in De Bassist en in de tijd van Vulgar Display of Power was hij vaak te zien en te horen op een geheel zwarte StingRay. Rex heeft bijna altijd een goede sound en hij is een van de meest genoemde invloeden onder de ruigere bassisten, zeker als het gaat om zijn plectrumtechniek. In de loop der jaren heb ik een goede band met hem opgebouwd en alleen daarom al mag hij niet in mijn top10 ontbreken.

9. Eric Coenen
Nog een Nederlander en wel een unsung hero. Eric Coenen speelt en speelde met vele grote namen en niet lang geleden vertelde hij ons over zijn StingRay:
‘Ik voel deze bas tot in de puntjes aan, qua sound, touch, aanslag, dynamiek en frasering. Ik kies voor de StingRay omdat ik het in alle stijlen een eigen karakter vind hebben. Met Blowbeat is hij brutaal, met Lenny Kuhr of Ruud Hermans zacht en met Manfred Mann beide. Ik vind in alle stijlen een karaktervolle allround-sound. Voor velen is het een ‘one-trick pony’ Voor mij absoluut niet. Mijn StingRay 4 is een versie met esdoorn toets uit 1988. Het jaartal van mijn StingRay 5 met palissander toets weet ik even niet. Ik wil in de toekomst nog graag een 4, gewapend met flatwounds. Ik heb veel bassen bespeeld, maar kom altijd terug bij mijn StingRays!’

10. Cliff Williams
Aan het einde van zijn tijd met AC/DC was hij even met Nederlandse Teye-bassen te zien, maar Cliff Williams en Music Man StingRay horen bij elkaar als ehm... AC en DC? De Brit speelde van 1977 tot 2016 in AC/DC en heel vaak op een Music Man. 'A tremendous work horse of a bass,' noemde hij het ooi. Williams was altijd strak op de gitaren. Misschien was hij niet de meest avontuurlijke bassist, maar zijn dikke sound met Ampeg en Music Man maakte deels de sound van de band. En AC/DC. Als we het over de grootste artiesten en bands ter wereld hebben, komen we al snel op Beatles, Stones, U2 en Michael Jackson, maar laten we niet vergeten dat AC/DC met 200 miljoen verkochte albums erg hoog in dit lijstje staat. Daarom alleen al is Cliff een van de meest invloedrijke Music Man-bassisten en mag hij de top10 afsluiten.

En dan nog een overdenking toe: heeft Sting eigenlijk ooit op een 'Ray gespeeld?

zoeken
zoeken