De stijl van Toto's Mike Porcaro in tekst, beeld en geluid

Een Plus-artikel bij de grote Mike Porcaro feature in De Bassist 67

De Bassist Plus 08-12-2023 08:12

In de lijstjes van beste bassisten ooit zie je veelal namen als Jaco Pastorius, Victor Wooten, John Entwistle en Marcus Miller. Mike Porcaro wordt niet heel vaak vernoemd. En dat is eigenlijk gek, want hij was ‘Mister Time’ van Toto. Hij overleed in 2015, 60 jaar oud, aan de gevolgen van ALS.

Foto boven door Paul Bergen (9 maart 2006, Ahoy Rotterdam)

Dit is een extra webitem naar aanleiding van een artikel in De Bassist 67, januari - maart 2024. Je kunt deze editie zonder verzendkosten bestellen in onze webshop muziekmagazines.nl.

door Ruben Cornelissen

In De Bassist 67 vind je een grote feature waarin we Mike Porcaro eren. Hij overleed in 2015 aan de gevolgen van de spierziekte ALS, maar heeft een fantastische erfenis achtergelaten met zijn band Toto en zijn werk als sessiemuzikant.

Mike Porcaro speelt op 8 studioalbums van Toto: Isolation (1984), Dune (1984), Fahrenheit (1986), The Seventh One (1988), Past to Present 1977–1990 (1990), Kingdom of Desire (1992), Tambu (1995) en Mindfields (1999)

In de feature in De Bassist 67 vertellen we alles over zijn loopbaan en vind je ook een kader over de stijl van Mike Porcaro, beschreven aan de hand van 5 tracks. Die laten we hier op DeBassist.nl horen en/of zien.

Mike Porcaro’s stijl
Waar Mike in zijn beginjaren bij Toto vooral dienstbaar speelde, nam hij in de loop der tijd muzikaal gezien steeds meer ruimte in. Mike noemde Chuck Rainey en James Jamerson als bassisten die hem het meest hadden beïnvloed, en er werd daarom wel gezegd dat Mike de soul en funk had meegenomen naar Toto. Mike Porcaro speelde in totaal op acht studioalbums van Toto mee, en onderstaand is een kleine selectie van zijn mooiste baspartijen voor Toto:

Mushanga (album The Seventh One)
Broers Jeff en Mike Porcaro leggen een onweerstaanbare groove neer in een nummer dat enkel in Nederland als single uitgebracht werd. In de bridge laat Mike kort zijn slap-skills horen en gaat hij tekeer als Marcus Miller.

Georgy Porgy (livevideo 1990 Le Zenith, Parijs)
Mike Porcaro op zijn best. Toto speelt een extra funky versie van hun single uit 1978 (waarop Hungate de originele partij had ingespeeld), maar in deze versie is elke noot van Mike raak. Samen met broer Jeff speelt hij alles in de pocket en hij verrast met harmonische slides en lage oplopende riffs. Topkwaliteit van een band die hier misschien wel op zijn hoogtepunt was.

Can You Hear What I’m Saying (album Toto - Past To Present)
Een van de nummers waarvoor Mike credits heeft gekregen als schrijver. En als je de baspartij hoort dan snap je dit meteen! Deze begint met een jazzy riff, gevolgd door slaps en pops in het couplet. En in het refrein laat Mike af en toe de kracht van zijn lage B-snaar horen.

Let It Go (album Falling In Between)
Progressieve rock van Toto, met toetsenist Greg Phillinganes op leadzang. Mike legt een typische lage groove onder de gitaar van Lukather, vol ghostnotes, en zijn oplopende riff in de bridge vanaf de lage D♭ is genieten geblazen.

Jake To The Bone (album Livefields)
Meer virtuoze progrock van Toto, terwijl de band eigenlijk vooral bekend is geworden door zijn rock- en pophits. In deze track speelt Mike Porcaro wederom ontzettend veel ghostnotes op zijn lage B-snaar voor een heerlijke groove. En let op zijn keuze qua noten bij de breaks; voor de een is het misschien even wennen, maar uniek is het zeker!

Hiernaast heeft Mike Porcaro nog cello gespeeld op twee tracks van Toto (Good For You en After You’ve Gone), hoewel hij zelf vond dat dit geen naam mocht hebben. Volgens hem wist hij toevallig hoe hij een strijkstok moest hanteren en deed de magie van de studio de rest! Mike speelde zowel met zijn vingers als met plectrums (Dunlop 0.88 mm groen) en af en toe hanteerde hij een fretloze bas (bijvoorbeeld op Better World op het Mindfields-album uit 1999).