FAST DE is het project van Daniël Eskens, die je bijvoorbeeld van Jo Goes Hunting kent. Onalngs bracht Daniël het eerste album uit en hij vertelt er over in De Bassist 62. Maar hij vertelde ons nog veel meer en dat lees je hier.
Foto: Latoya van der Meeren
Dit is een extra webitem naar aanleiding van een artikel in De Bassist 62, oktober - december 2022. Je kunt deze editie zonder verzendkosten bestellen in onze webshop muziekmagazines.nl.
Marco Vlot interviewde Daniël Eskens over FAST DE en je leest het verhaal grotendeels in De Bassist 62. 'Grotendeels', want Daniël sprak ook over zijn effecten, bassen en invloeden en dit extra interview lees je hier.
Was Dat
Het een na laatste nummer van Sight Inside heet Was Dat, en dat begint met een stukje vervormde basgitaar. Wij vragen naar hoe Daniël deze sound heeft gemaakt. ‘Het is een hele mooie flanger van EarthQuaker Devices, een heel leuk merk voor pedalen. Ik heb heel lang moeten zoeken voor ik de flanger die ik mooi vond had gevonden.’ Wat Daniël aanspreekt in deze flanger, is dat hij er flink mee kan experimenteren. ‘Je kan extremen opzoeken in het geluid, en dat vind ik heel fijn als ik met pedalen in de weer ga. Die sound op Was Dat is niet eens heel extreem, maar ik ben er zelf heel blij mee.’
Invloeden
‘Toen ik begon met spelen, luisterde ik veel naar De Heideroosjes, dus dat was in het begin wel een invloed. Het is niet zo dat ik die nummers ging spelen, maar ik vond het gewoon vet. Sindsdien zijn er wel een hoop bassisten geweest die invloed op mij hebben gehad. Eentje die ik sowieso wil noemen is Tommy Cogbill, die ook een tijdje in The Memphis Boys heeft gezeten. Hij speelde onder andere met Elvis Presley en Aretha Franklin, en hij was nog van voor Jamerson. Hij speelde supermelodisch en extreem smaakvol. Hij was wat minder druk dan Jamerson, maar hij kon echt impact hebben met zijn baslijnen. Jamerson heeft sowieso naar hem geluisterd, en ook Jaco Pastorius heeft gezegd dat hij door Cogbill beïnvloed was. Zijn baslijnen doen me nog steeds zoveel.’
‘Wie ik ook wil noemen, is Tim Drummond. Hij was lang de bassist van Neil Young, met name op Harvest. Qua sound en muziek leeglaten was hij een grote inspiratiebron voor me. Daarnaast moet ik ook alle klassiekers noemen, zoals Jamerson en Pastorius. Ik heb zeker een Jaco-fase gehad. En Paul McCartney natuurlijk. Van begin tot nu, is hij altijd een van mijn grootste invloeden geweest. En Brian Wilson van The Beach Boys zou ik boven mijn bed kunnen hangen. Dan kan ik ook nog altijd terugvallen op Aston Barrett van The Wailers, die diepgang van de bas. Ook Hubert Eaves IV, die speelde op de liveplaat van Erykah Badu, blaast me nog steeds omver.’
‘En contrabassisten, die hebben me ook erg beïnvloed. Ik speel nu niet zoveel meer, maar vroeger wel. Ik leerde van de klassiekers: Ray Brown, Scott LaFaro, Oscar Pettiford, Christian McBride. Dat is in een soort van vogelvlucht qua bassisten. Daar moet ik bijzeggen dat ik vooral naar bands luister en vaak niet eens weet wie de bassist is.’