North Sea Jazz 2018

De bassisten

De Bassist Plus 24-09-2018 10:29

In De Bassist #46, oktober - december 2018, lees je het interview dat we met Michael League hadden, naar aanleiding van zijn functie als artist in residence op het North Sea Jazz Festival. Maar er waren meer topbassisten. Kevin Pasman vatte het voor je samen.

North Sea Jazz had dit jaar een hele veelzijdige line-up met een aantal absolute topbassisten. Marcus Miller bijvoorbeeld. Die richtte zich bij zijn optreden in de Nile opvallend veel op eigentijdse hiphopgrooves. Niet zo gek, want zijn geluid past daar uitstekend bij: diep grommend in het laag en fel in het hoog. Op die manier kan de bassist uit één instrument zowel zijn grooves als zijn opvallend spaarzame virtuoze momenten halen. Door die vooral ritmische aanpak lijkt het wel alsof de muziek beter tot zijn recht gekomen was als begeleiding voor een collectief met een zanger of rapper. Dat had de set net wat meer vaart kunnen geven.

Van een heel ander kaliber is Altın Gün. Turkse psychedelische pop en rock zijn niet het eerste waar je aan denkt op een jazzfestival, maar dat zal het publiek een zorg zijn: die beginnen kort na het begin van hun sterke set met dansen en houden daar niet meer mee op. Jasper Verhulst is in veel opzichten de drijvende kracht in Altın Gün; hij richtte de band op en zijn grotendeels gedempte baslijnen zijn de onverwoestbare basis van de meeste nummers. Als je je ogen sluit, klinkt het alsof je echt terug bent in de jaren zeventig. Zijn samenspel met nieuwe drumster Lisa Ann Jonker klinkt alsof ze jaren geoefend hebben.

 

Ook Xander Vrienten dempt veel van zijn opvallend drukke, melodieuze baslijnen bij Jett Rebel. Sowieso overtuigt het optreden van Jett Rebel. De nadruk ligt op pop, soul en funk, waar de band rondom Jelte Tuinstra prima mee uit de voeten kan. Iets te vaak wordt een beroep gedaan op het flauwe cliché een nummer te stoppen en vervolgens toch weer door te zetten, maar als de band eenmaal op stoom is, vlamt alles.

 

The Roots lijkt tegenwoordig de huisband van North Sea Jazz. En ook dit jaar speelt de band weer zo goed als vlekkeloos, maar de voorspelbaarheid ligt op de loer. Zelfs bijdragen van Gary Clark Jr., Cory Henry en Bilal veranderen daar weinig aan. Er zijn ontzettend veel solospots en dat is jammer, want dat gaat ten koste van de uitstekende hiphopnummers van de band. Het diepe fundament dat bassist Mark Kelley, drummer Questlove en sousafonist Damon ‘Tuba Gooding Jr.’ Bryson is hier namelijk ideaal voor.

Oz Noy betreedt het podium in de Conga met een band die nog nooit in deze samenstelling met elkaar samengespeeld heeft. Een dag van tevoren hebben de muzikanten nog met elkaar geoefend en het lijkt alsof dat al de duizendste keer was geweest, want het optreden staat als een huis. Nu heb je in een ritmesectie met drummer Gary Husband en bassist Jimmy Haslip natuurlijk wel een basis waar je op kunt vertrouwen, of je nu voor Meters-achtige funkritmes of een meer jazzy inslag gaat. Aan goede grooves en stevig instrumentaal vakwerk geen gebrek!

 

Je zou het niet verwachten, maar de grootste geluidsuitbarsting vond plaats in de kleine Yenisei. Daar vond namelijk het optreden van Dan Weiss Starebaby plaats. Veel publiek leek speciaal voor het door post-hardcore beïnvloede gebeuk van het vijftal naar Rotterdam afgereisd te zijn. Onheilspellende gitaar- en pianomelodieën worden afgewisseld door een massief betonnen geluidsmuur van Dan Weiss en bassist Trevor Dunn. De muziek van Starebaby is woest, duister en ongelooflijk sfeervol. Daarmee is dit optreden niet voor iedereen, maar wel geslaagd.

 

Twee jaar terug was de Mississippi te klein voor Con Brio, dit keer staat het multiculturele collectief uit San Francisco voor slechts een redelijk gevulde Congo. Waarom is niet helemaal duidelijk. Geboren frontman Ziek McCarter is beter gaan zingen en als geheel klinken de popliedjes en soulnummers van de sympathieke band overtuigender dan de vorige keer. Bassist Jonathan Kirchner en drummer Andrew Laubacher zijn misschien wel de meest dienende ritmesectie van het hele festival en aan het enthousiasme van de band is nauwelijks te zien dat ze wel eens voor een groter publiek gestaan hebben. Naast McCarter lijkt vooral trompettist Brendan Liu regelmatig moeite te moeten toen om niet het publiek in te springen.

 

Adam Rogers speelt van rock tot drukke gitaarjazz, maar Adam Rogers Dice leunt vooral op de monsterlijke grooves van bassist Fima Ephron en meesterdrummer Nate Smith. Hendrixiaanse rock, agressieve funk en hypnotiserende melodieën gaan hand in hand zonder dat het ooit chaotisch wordt. Het geheel klinkt als een soort eigentijdse Band Of Gypsys of een minder drukke versie van Return To Forever. Verwacht van Ephron geen wild geslap of vingervlugge solo’s: het gaat hem er vooral om dat de fundering van Dice diep en solide blijft.

Hoe gênant het ook is hoe vreselijk CeeLo Green bij vlagen zingt, hij kan wel terugvallen op een uitstekende band. De even eenvoudige als smerige baslijnen van Alissia Benveniste en het spectaculaire gitaarwerk van Bibi McGill maakten Greens wanprestatie bijna goed. Jammer dat ze ingezet worden voor een eindeloze stroom slappe medleys van de grootste hits van Green en anderen. De spaarzame momenten die de dames krijgen om te schitteren zijn gelukkig wel boeiend, maar het hadden er veel meer mogen zijn.

Veel bezoekers van de Mike Stern / Randy Brecker Band zullen ongetwijfeld voor de solo’s van Stern en Brecker gekomen zijn. En niet geheel ten onrechte, want vooral Stern is zeer creatief. Soms lijkt zijn spel zelfs opvallend op de menselijke stem. Maar ook de ritmes bij dit optreden zijn de moeite waard. Het is bewonderenswaardig hoe drummer Dennis Chambers en bassist Tom Chambers zoveel noten kunnen spelen zonder dat de partijen heel druk klinken. In plaats daarvan kunnen de twee solisten lekker hun gang gaan op een relaxt ritmisch bedje.

De editie van De Bassist met het interview met Michael League is te koop in de betere tijdschriftwinkel in Nederland en België tot half december 2018.

Je kan De Bassist ook los voor € 7,50 bij ons bestellen. We sturen 'm op zonder verzendkosten. Klik hier. 

Of kies voor de nóg betere aanbieding: neem een proefabonnement voor € 14,50. Dan krijg je maar liefst drie edities thuisgestuurd, zonder verplichtingen.Klik hier

Je kan De Bassist ook digitaal lezen, op tablets en smartphones. Voor maar € 3,99. Klik hier

Klik hier om al onze aanbiedingen te zien

zoeken
zoeken