NAMM-verslag - Slotbericht!

Nog meer nieuwtjes, vers van de Anaheimse pers

Merknieuws 31-01-2017 19:08

Trace-Elliot
Trace-Elliot kende wat roerige jaren. Nadat Mark Gooday het verkocht, waarna hij Ashdown oprichtte, was het onder meer eigendom van Gibson en later Peavey. Onder deze vlag valt het nog steeds. Er was jaren geen nieuws van het zwart-groene, maar nu zelfs in tweevoud, met de ELF en Transit-B. De ELF is een compacte versterker, maar niet zoals we die kennen van vele andere merken. Dit exemplaar heef voorop volume, gain en de toonregeling, terwijl je achterop een speaker- en DI-out vindt. Het ding levert 130W op 8Ω en zelfs 200W op 4Ω. Maar het bijzonder zit hem in het formaat. De versterker weegt driekwart kilo en past niet alleen in je gigbag, maar zelfs in je kontzak!


Foto: We namen de ELF maar even ter hand om het formaat te tonen

De Transit-B, eveneens in Trace Elliot-groen, is een voorversterker in pedaalformaat en het doet een beetje denken aan de door ons geteste Bass Fly Rig van Tech21. Het heeft een tuner met mute, een compressor, een drivecircuit, een equaliser en de pre-shape-TE-sound, die allemaal in en uit te schakelen zijn.


Foto: Van de Transit-B is er ook een versie voor akoestische gitaren

Danelectro
Semie Moseley, de man achter Mosrite, was geen zakenman. Aan patenterend deed hij nauwelijks, Danelectro maakt daar gebruik van en ze zijn de eersten om dat toe te geven. En waarom ook niet. De nieuwe '64 is een Mosrite-kopie, zoals we die ook kennen van onder meer Eastwood en een handvol andere merken. Dano geeft er toch een eigen draai aan, door de bas te voorzien van een typisch Mosrite-element en de eigen lipstick-elementen. Van de laatste heeft hij er twee, die naar keus enkel- of dubbelspoels te schakelen zijn.


Foto: De Dano, met duidelijke Mosritelijnen en een dubbele lipstick

Nordstrand
De Bassist bracht een bezoek aan het bedrijf van elementenbouwer Carey Nordstrand, dat een uurte rijden van de NAMM is. Daar komen we natuurlijk op terug.
Van Warwick tot Ibanez, van ESP tot MTD en van Spector tot Sadowsky, maar ook onze De Gier en diverse andere merken: Ze maken gebruik van Nordy's. Vanuit het niets is het elementenmerk de laatste jaren opgeklommen tot een serieuze tegenstander in basmarkt van merken als Seymour-Duncan, Curtis Novak en EMG. Voor het eerst gaat Carey buiten de gebaande paden met een fuzz. Het slechte nieuws: we hebben deze Serotone niet kunnen proberen. Het goede nieuws: volgens de bassisten die hem wél probeerden klinkt hij top en anders dan alle andere fuzzen. We zijn benieuwd!


Foto: De Serotone van Nordstrand. We zijn benieuwd geworden!

MXR / Way Huge
Nu we toch in de wereld van de fuzz beland zijn: op de NAMM zagen we niet alleen de nieuwe, maar al eerder behandelde MXR Sub Octave Bass Fuzz, maar ook de Way Huge Russian Pickle. Kijk naar de kleur en de naam en je ziet meteen dat het een boetiekversie is van de Big Muff. Niet per se voor bas, maar zeker bruikbaar voor bas. En dan hebben we meteen een bruggetje naar EBS.


Foto: De al eerder behandelde MXR, die we op de NAMM voor het eerst zagen en hoorden.


Foto: En de Russian Pickle van Way Huge. Een boetiek-Muff

EBS
Het Zweede EBS bouwt, naast versterkers, al jaren effectpedalen van topkwaliteit. Steeds meer gitaristen ontdekten de baspedalen en vorig jaar kwam het merk met een serie pedalen die wat meer geschikt waren voor de leden met zes snaren die we onder protest in onze bands toelaten. Dit keer komt het merk met drie drives voor gitaar, die ook voor bas geschikt zijn. The Drive, Drive Me Crazy en Black Haze variëren in sound van mild seventies tot ruig high gain.


Foto: Gitaarpedalen, die ook geschikt zijn voor ons

Bij EBS zagen we ook de Reidmar 500, het iets lichtere en kleinere broertje van de 750.


Foto: De 500 is duidelijk kleiner dan de 750

Sandberg
Nog even in het kort de CITES-regels. Bubinga en palissander (rosewood) staan op de rode lijst van milieuorganisatie CITES. Voor ons particulieren is het simpel: alle instrumenten van voor 2017 die deze houtsoorten bevatten moeten een aankoopbewijs hebben en de instrumenten van na 2017 een door de fabrikant geleverd certificaat, maar alleen als je het buiten de EU wilt versturen. Reizen mag met iedere gitaar met deze houtsoorten, mits het de 10kg niet overschrijdt. Dat laatste is geen goed teken voor je schouders, als je zo'n zware bas hebt. Winkels moeten echter van al hun pre-'17 instrumenten de facturen kunnen overleggen en iedere nu nieuw geleverde bas of gitaar met rosewood heeft een certificaat nodig. Niet alle fabrikanten hebben hun zaakjes op orde, wat in sommige gevallen leveringsproblemen kan opleveren. Sandberg lost het anders op. Het merk experimenteert met een eikensoort dat donker is geworden door een brandproces. Burned Oak klinkt als palissander en qua uiterlijk zit het tussen palissander en mahonie.


Foto: Sandberg-baas Holger Stonjek toont een bas met een toets van burned oak

Hammersmith
We eindigen ons NAMM-avontuur met een leuke bas van het hier (nog) niet levrbare Hammersmith. De Bas lijkt een kopie van een Guild B301, met een vleugje Rickenbacker. Een plaatje in deze kleur!
Deze bas kost in de VS onder de duizend dollar. Net als bij Lakland's Skyline-serie en Burns, worden body en hals in het verre oosten gemaakt, maar vindt de afbouw plaats in het westen.


Foto: uw hoofdredacteur is niet vies van surfkleurtjes


Foto: MXR-man Darryl Anders toont Leland Sklar de bovenstaande pedalen