Dale Davis

En zijn basgear bij Amy Winehouse

De Bassist Plus 20-12-2018 11:12

 

In De Bassist #47, januari – maart 2019, lees je het interview met Dale Davis, die tijdens de gehele carrière van Amy Winehouse achter haar stond met zijn Höfner-bas. In dit Plus-artikel lees je alles over de spullen van Dale.

Als je aan Dale Davis denkt, denk je aan de Club en 500/1, oftewel vioolbas, van Höfner. Daarmee was hij een van de bassisten die de ouderwetse, droge flatwoundsound weer helemaal terug bracht en dat kwam mede door een droom vol meisjes. 

'Ik begon ooit op de akoestische gitaar van mijn vader. Dat was een Triumph, die ik op mijn veertiende per ongeluk doormidden brak. Rond die tijd ging ik in de schoolband spelen en dat was met de Framus-bas van mijn vader. Het was een rode, holle bas, die een beetje op een Gibson ES-335 leek. Daarna kwam de Guild B301, die ik fretloos maakte. Had ik die nog maar. Als je jong bent, moet je meestal iets verkopen om iets nieuws te kunnen kopen. Toen volgde er een Wall Pro 1. Die heb ik nog steeds en de waarde daarvan is de laatste jaren enorm omhoog geschoten. Daarna kocht ik een Music Man StingRay uit 1976, die ik – heel stom – voor een Bass Collection-bas heb geruild. Dat bleek een verschrikkelijke bas te zijn. Verder heb ik de '71 Jazz Bass van mijn vader altijd gebruikt. Daar zitten andere tuners op, een andere brug, vanwege Jaco Pastorius haalde ik de slagplaat er af en er zitten EMG's in. Ik heb inmiddels de meeste originele onderdelen en elementen weer gevonden of op de kopt getikt, dus misschien dat ik hem op een dag weer in originele staat terugbreng. Ik moet zeggen dat de bas met flatwounds en EMG's erg fijn in de studio is. Ik heb net het boek How The Fender Bass Changed The World gelezen en gelukkig ben ik niet de enige die aan zijn bas heeft geklooid, haha! Verder heb ik nog een 5-snarige Music Man StingRay uit '99.'

Als je aan je rol bij Amy denkt, denk je meteen aan de Höfner-bassen die je altijd gebruikte. De bassen van die softe boyband The Beatles.

'Haha, dat zijn mijn moeder's woorden he! Ik had ooit een droom dat ik op het podium kwam, waar ik een groep meisjes zag die mijn Jazz helemaal uit elkaar hadden gesloopt. Ze namen allemaal een stukje mee als souvenir. In die droom besloot ik dus een nieuwe bas te kopen. Een tijdje later kocht een vriend een Gibson SG, ik was mee naar de winkel en ik zag een Epiphone Rivoli hangen. Op die manier kwam ik in de hollowbody's terecht en de cirkel was rond met die eerste Framus. Later bleek dat dat de laatste in Korea gemaakte Rivoli te zijn en Gibson wilde hem zelfs terugkopen. Hij is niet ontzettend veel waard, maar het is wel een mooi verhaal. Die Rivoli beviel goed, dus ik wilde een Gibson EB-2 kopen – de duurdere broer. Je zag ze destijds nergens te koop en de exemplaren die ik zag, moesten opgeknapt worden. Ik wilde gewoon een bas kopen en er mee het podium op. In die tijd bleek ook dat deze bassen niet makkelijk mee te nemen waren in het vliegtuig: ze zijn groot en met koffer nog groter!'



E-snaar
'Zes maanden lang dacht ik na over welke bas ik nu moest kopen: mijn Fender had niet de sound die ik zocht en de Rivoli moest een beetje opgeknapt worden na intensief spelen. Op een zondagmiddag zat ik achter de computer en opeens dacht ik: een Höfner! De bassist van mijn vader's band had er een en ik dacht er opeens aan. Ik nam contact op met Graham van Höfner en die stuurde me naar een winkel die er een paar op voorraad hadden om te proberen. Ik wilde eigenlijk geen Duitse, maar een betaalbare HCT/Contemporary. Terwijl ik in de winkel naar boven liep, zag ik een Duitse vioolbas hangen en ik raakte alleen de E-snaar even aan. Notabene Cathy van Höfner postte eens op facebook dat ze niet snapt dat alle bassisten op beurzen alleen even die E aanraken, zonder een bas op te pakken. Maar ik deed dat dus, haha, en ik was verkocht. Amy was toen nog niet zo populair, dus ik kocht er een met artiestenkorting van Graham en ik beloofde pibliciteit te maken voor het merk. Ik wilde eigenlijk een Club om niet die McCartney-associatie te hebben, maar op de een of andere manier beviel de vioolbas enorm. Het was de perfecte bas. Mijn meest favoriete bas ooit. Alles is briljant en met opnemen, plug ik hem gewoon rechtstreeks in. De meeste Höfners hebben geen positiestippen aan de zijkant van de toets, dus ik vroeg aan mijn reparateur of hij die er in wilde plaatsen. Hij wilde meteen de brug gaan afstellen, maar ik riep: “Afblijven! Hij is perfect zo!” Ik heb alleen de snaren een keer vervangen. Dat was elf jaar geleden.'

'Maar zo startte mijn avontuur met Höfner. Binnen twee weken was de bas te zien en te horen op de I Yold You I Was Trouble-dvd van Amy en acht maanden later speelde ik er mee op tijdens de Grammy Awards. Ik gebruik zowel een Club als en Vioolbas en ik merk niet heel veel verschil. De vioolbas wiebelt wat meer als je hem omhangt, door de smalle body. De Club heeft wel een andere elementplaatsing met een element voor en een in het midden. De 500/1 vioolbas heeft ze bij hals en brug. De vioolbas is toch mijn eerste keus, omdat het met opnemen meteen goed klinkt. Verder heb ik nog een Lakland Decade. Dat is mijn geheime wapen. Er zitten dikke elementen in, die heel veelzijdig zijn. Met het voorste element open, heb ik meer die Gibson-mudbucker-sound. Of een beetje Höfner. Speel ik op het achterste element, dan is het haast Alembic-achtig en fel. Ik zou hem meer moeten gebruiken, maar ik ben loyaal aan Höfner. Toch neem ik hem soms mee naar optredens, terwijl de Jazz met flatwounds soms mee gaat naar de studio.'

'Verder heb ik nog een te gekke fretloze 500/1 en ik zou nog wel een Höfner Verythin of President willen hebben. Maar je moet niet verzamelen om het verzamelen. Ik heb zelfs wel eens aangeboden bassen geweigerd, omdat ik wist dat ik er niet direct iets mee zou doen. Ik heb zelfs vaak maar een bas mee naar een optreden, met de luxe dat ik een technicus mee heb, die in geval van nood een en ander kan oplossen.'



En je bent een van die bassisten waardoor Höfner niet opeens alleen maar McCartney is.

'Inderdaad. Ik heb een bepaalde impact kunnen maken en daar ben ik best trots op. Samen met bands als Last Shadow Puppets en Tame Impala.'

Versterkers
'Mijn belangrijkste versterker is een Marshall VBA-400. Een buizenbak met een 4x12”. Op de een of andere manier werken 12”-speakers goed met holle bassen. Voor kleinere producties heb ik een Ashdowntop met een kast met één speaker. Ik gebruikte later de handgebouwde speakerkast van mijn vader. Die klonk verre van strak, maar heel warm. Die viel ooit van de trap en die moet ik ooit eens repareren. Verder heb ik nog een transistor-Ampeg, wat spullen van Mesa/Boogie en een WEM Dominator.'

'Met Freak Power zochten de we sound van Bootsy. Tegenwoordig kun je veel meer pedalen en heruitgaves krijgen, maar destijds niet. En Bootsy had alle Mu-trons opgekocht, haha! Ik probeerde dus van alles met fuzz, compressor, distortion, octavers en envelope filters. Toen ik met die band stopte, kwamen opeens al die reissues uit! Voor Paul Young gebruik ik natuurlijk chorus op de fretloze bas, maar bij Amy was het slechts bas, snoer, versterker en een tuner die ook als mute diende. Het gaat om de muziek en daar pas je je op aan.'

Hieronder zie je Dale in actie bij Amy Winehouse, met zijn vioolbas.

 

 

 

De Bassist met het interview met Dale Davis is te koop in de betere tijdschriftwinkel in Nederland en België tot half maart 2019.

Je kan De Bassist ook los voor € 7,90 bij ons bestellen. We sturen 'm op zonder verzendkosten. Klik hier. 

Of kies voor de nóg betere aanbieding: neem een proefabonnement voor € 14,50. Dan krijg je maar liefst drie edities thuisgestuurd, zonder verplichtingen.Klik hier. 

Je kan De Bassist ook digitaal lezen, op tablets en smartphones. Voor maar € 3,99.Klik hier. 

Klik hier om al onze aanbiedingen te zien.