De bascollectie van Vrienten

Nog meer bassen en hoe een gestolen Dingwall na een jaar weer opdook

De Bassist Plus 20-12-2018 11:12

In De Bassist #47, januari – maart 2019, lees je het artikel over de bascollectie van Henny Vrienten, met hieronder het vervolg.

Dingwall
Vrienten was een van de eerste bassisten die we in de lage landen op de bijzondere Amerikaanse bassen met 'waaierfrets' zagen spelen.
'Ik kwam ooit bij Sound Plaza en daar hingen twee Dingwalls. Ik plugde de witte in en ik hoorde een bepaald soort laag dat ik lang niet gehoord had. Ik kocht de witte en de zwarte was besteld met een speciaal element. De jongen die het wilde kopen had nog wat problemen het geld bij elkaar te krijgen. Ik vroeg ze me te bellen als hij toch niet werd verkocht en zo kwam de zwarte ook in mijn bezit.
Op een dag belde Xander me op. Al zijn instrumenten lagen in de bandbus en hij had een gig in Amsterdam.
'Mag ik een bas lenen?'
Ik weiger mijn kinderen niks, hij heeft de sleutel en hij weet waar ze hangen, maar hij vroeg om een Dingwall, dus ik werd wat voorzichtig.
'Pak de zwarte dan maar.'
'Maar de witte speelt zo lekker.'
Ik deed toen de concerten met de witte en ik weet hoe hij is met feestjes.'
Hennie maakt lachend het aloude drinkgebaar.
'En wat doet het verwende Amsterdamse prinsje? Hij neemt de witte mee. Ik hou van hem hoor en dat weet ie! Hij neemt de bas mee, hij doet het optreden en daarna stond hij op het Leidseplein buiten met een meisje te praten. Ze lopen daarna het café in en hij laat de bas staan, die natuurlijk weg was. Er kwam natuurlijk meteen een offensief op social media, maar de bas werd niet gevonden. Hij heeft aangifte gedaan, maar hij kon me niet vertellen dat hij hem op straat had laten staan. Hij had niet op zijn donder geregen, maar ik zou dan heel verdrietig kijken en dat kan hij niet aan, haha. Een jaar later belde Xander vanuit Zuid-Afrika: "De bas staat op Marktplaats." We zijn meteen gaan kijken en we herkenden de bas aan een beschadiging bij de D op de kop. We hebben de politie gebeld en die adviseerden de bas te lopen en ze zouden dan meegaan. Mijn dochter kocht met een fake account de bas en ze ging met mijn oudste zoon en de politie naar het adres. Ze onmoetten daar twee keurige jongens, die pakten de bas en meteen kwamen de handboeien te voorschijn. Maar wat blijkt nu, en dat is heel beschamend: die jongens toverden wat papieren tevoorschijn. Ze hadden de bas gevonden, ze hadden dit bij de politie gemeld en deze zei: “Houd de bas daar maar en als je na een jaar niks van ons hoor, mag je hem verkopen.” Het was precies een jaar later. Er stond dus een gevonden en een gestolen bas in het systeem van de politie, maar op de een of andere manier was dat niet gelinkt. Xander is nog naar de jongens toe gegaan. Dan krijg ik meteen zoveel vertrouwen in de mensheid!'

Henny vervolgt: 'Ondertussen was ik gebeld door Sheldon Dingwall, de bouwer van de bas. Hij vertelde dat hij me kende en dat hij een nieuwe zou maken. Deze heeft allerlei nieuwe snufjes, zoals een prachtig en simpel afneembaar batterijklepje, zijstippen die oplichten in het donker: dat is zo'n goed idee! Dit is een waanzinnige bas en nu heb ik er drie! Ondertussen was George Kooijmans van de Golden Earring ook verliefd geworden op de bas. Hij bestelde er een bij Sheldon en wat blijkt: toen de Earring in de jaren '70 door Amerika tourde was Sheldon hun roadie! Deze tour gebruik ik ze even niet. Ik ben nu even klaar met actieve sounds.'


Foto: links een Dingwall en rechts een Mr. Drubbel.

Oud vs. nieuw

Henny wijst op een Ampeg Portaflex. De legendarische fliptop.
'Een '51er. Mooi he?'
We staren even naar de oude Ampeg.
'Mensen vragen me vaak waarom oud beter is dan nieuw. Stel je voor. Het is 1953. In een klein fabriekje werken acht mannen in stofjassen. Ze maken de mooiste bas, want hun naam komt er op. Ze gebruiken hout dat nog niet verboden is en ze wikkelen elementen met het beste koperdraad. Ze zijn trots op wat er straks in de winkel ligt. Dat zelfde bedrijf heeft nu een management dat al uit meer mensen bestaat dan dat groepje werknemers ooit. Ze discussiëren over knopjes die goedkoper zijn als ze in Bali besteld worden en het instrument wordt een mengeling van onderdelen van over de hele wereld en minder hout. Een soort frankenstein. Plus hout is na jaren droog en uitgewerkt. Instrumenten worden gewoon beter met de tijd. Bij Dingwall, Mr. Drubbel en De Gier heb je die liefde en trots nog wel. En bij Rickenbacker ook. Mijn nieuwe is net zo goed als mijn oude.'
We lopen naar twee Rickenbackers. Een moderne blauwe en een zwarte Shadow: een van de - waarschijnlijk - vijftig die in '86 gemaakt zijn.
'Ik heb in het verleden nooit Rickenbackers gehad en ik heb er nooit mee opgenomen. Ik heb er ook nooit mee op het podium gestaan. Nouja, misschien een paar keer met Vreemde Kostgangers. Ze zijn beide hoogwaardig gebouwd. Het zijn kunstwerkjes en ik kan niet ontdekken wat niet goed is. Het is eigenlijk niet helemaal mijn ding. Ik heb nooit wat gehad met het geluid van Chris Squire in Yes. McCartney had er wel een goed geluid mee, maar dat was niet de typische Rickenbacker-sound. Misschien zijn deze voor de heb. Ik ben nu met een nieuw album bezig. De derde in een drieluik. Het zou zomaar kunnen dat ik daarvoor een Rickenbacker pak.'

Video: Henny's Danelectro die op het moment van het interview was uitgeleend aan een musuem.

Instrument of gereedschap?
Wat opvalt is de flinke hoeveelheid Fenders of de instrumenten die daar losjes op zijn gebaseerd, zoals de Drubbels, de De Giers en in feite ook de Dingwalls. Naast de bassen heeft Henny twee exemplaren van de Bass VI en diverse gitaren, zoals een Telecaster Custom een bijzondere twaalfsnarige XII. “Bekend van Tommy van The Who,” merk ik op.
'En Bob Dylan,' vult Henny aan.
We lopen naar de Bass VI.
'Ik speel daar vaak op, want het heeft een specifiek geluid. Ik speel er niet echt bas op, maar ze zijn mooi voor solo's. Dat geeft een zeer specifiek geluid. Dit is een nieuwe en mijn oude is uitgeleend. Ik ben inderdaad een Fender-fan. Ik las eens dat jij zei dat Fender gereedschap maakt, Gibson, Gretsch en Rickenbacker instrumenten en sommige andere merken kunst. Ik ben het daar niet mee eens. Het is misschien wel gereedschap, maar zeer visionair gereedschap. Neem nou die eerste P: zoiets was er gewoon niet.'

De Alembic
'Ik ben een groot fan van James Taylor en die hele West Coast-scene. Daarom wilde ik een Alembic. Ik vind het de lelijkste instrumenten. Ik hou niet van dat hout en dat hippie-gedoe en de mijne is daarom een beetje gepimpt. Dit is zo'n bas die pas goed klinkt als je hem lekker oppompt. Jan Hendriks speelt ook bas en die had deze al dertig jaar in zijn schuurtje liggen. Hij vertelde me ooit dat hij deze had en hij zei: ”Alsjeblieft, voor jou.” Maar ik gaf hem ook wel eens een gitaar hoor!'


Foto: bijna geheel rechts de zwarte Rickenbacker.

De Bassisten
Door al het gear komen we niet echt aan de bassisten zelf toe, maar twee keer noemt Henny een naam.
'Echte bassisten? Ik kan dagen naar James Jamerson luisteren. Als je dan de geïsoleerde bas hoort, dan merk je dat hij helemaal niet zo strak was, maar speels. En alles met één vinger. De legende is dan ook dat op zijn bas alleen de eerste posities zijn uitgesleten.'

'McCartney is natuurlijk en feitelijk de beste liedjescomponist ter wereld en een waanzinnige bassist. Ik zag laatst die documentaire die zich focust op de jaren dat The Beatles live speelde. Dan staan ze alleen met Voxjes van 100W, zonder PA voor 60.000 gillende mensen te spelen, terwijl de zang door die geknepen stadionspeakertjes ging. Ringo gaf aan dat hij nooit iets hoorde, maar dan zie je McCartney die simpele rocknummers spelen. Zo goed en zo sterk! De bas gaat constant door en ieder loopje is net even anders dan de vorige en dan je zou denken! Hoe kunnen ze zo spot-on spelen, vraag je je af. Vast door jarenlang acht uur per dag te spelen.'


De Bassist met het interview met Henny Vrienten is te koop in de betere tijdschriftwinkel in Nederland en België tot half maart 2019.

Je kan De Bassist ook los voor € 7,90 bij ons bestellen. We sturen 'm op zonder verzendkosten. Klik hier. 

Of kies voor de nóg betere aanbieding: neem een proefabonnement voor € 14,50. Dan krijg je maar liefst drie edities thuisgestuurd, zonder verplichtingen.Klik hier. 

Je kan De Bassist ook digitaal lezen, op tablets en smartphones. Voor maar € 3,99.Klik hier. 

Klik hier om al onze aanbiedingen te zien.