50 jaar Paradiso

Blog 29-03-2018 00:00

Paradiso bestaat 50 jaar en ik heb er aardig wat herinneringen liggen. Deze column is dus niet helemaal bassig, maar ik hoop dat jullie dat een keer door de vingers willen zien. Af en toe vind ik het zelf gewoon leuk om wat herinneringen vast te leggen.

LLL boven
Foto: met The La La Lies en de Longhorn in de bovenzaal.

Terwijl mijn geheugen achteruit ging, gingen de camera's in telefoons vooruit qua techniek. Sommige foto's zijn dus net zo blurry als mijn herinnering. Hoe toepasselijk.

Laat ik wel met bas beginnen. Ik heb er diverse malen gespeeld. Ik herinner me natuurlijk de eerste keer in de bovenzaal van Paradiso met mijn band Boilersuit en met dezelfde band in de grote zaal. Ik speelde een keer als invalbassist met Amber Kamminga in de grote zaal en met The La La Lies speelden we er regelmatig. In de grote zaal onder meer als voorprogramma van DeWolff, The Levellers en - een hoogtepunt - the Manic Street Preachers. Ik neem niet vaak een foto van het publiek, maar als je favoriete zaal uitverkocht is dan mag het. Met The La La Lies speelden we ook in de bovenzaal. Eén ding is zeker: aan Paradiso wen je nooit.

para publiek
Foto: de bewuste publieksfoto, nadat we openden voor de Manic Street Preachers.

Starfire
Foto: de eerste keer Paradiso was met Boilersuit en mijn toenmalige DeArmond Starfire.

Poster
Foto: En deze poster hoorde daarbij.

Amber
Foto: Met Amber Kamminga en Gold Label Höfner op het grote podium. Jasper Schalks speelt piano.

Maar een stapje terug. Als jochie had Paradiso al een magische klank. Je hoorde oudere dorpsgenoten over concerten praten en dat was toch de plek waar je heen moest. Op de een of andere manier heb ik altijd meer gehad met Paradiso dan met de Melkweg. Misschien omdat ik er al snel vaker kwam? Vanwege de bijzondere sfeer in de oude kerk? De lijst optredens die ik er zag is haast oneindig. Van Herman Brood tot finales van De Grote Prijs van Nederland, van Paul Weller tot Ocean Colour Scene, van London Calling tot Peter Hook, 16 Horsepower, Beck, the Black Crowes, Royal Blood, en veel, veel meer.

CUNT
Foto: De flightcase met vier (!) SVT's van de Manic's Nicky Wire.

Double Six
De eerste keer dat ik op het podium stond was apart. Wel met een bas, maar niet spelend. Ik ging destijds veel naar de Nederlandse Britpopband Supersub. De zanger zit nu in Moke en de gitarist in the Common Linnets. Ik raakte bevriend met bassist Marc Driessen en tijdens hun cd-presentatie hielp ik mee als bas-/gitaartechnicus. Stemmen en aangeven dus. Het moment dat ik met een Rickenbacker-gitaar het podium opliep om deze te wisselen met een Burns Double Six 12-string, zag ik het publiek en ik dacht: dat wil ik ook! En zoals je hierboven hebt gelezen, lukte dat diverse malen.

Supersub
Foto: Even een Rickenbacker stemmen voor Felix Maginn of JB Meijers.

Ik heb in Paradiso gewerkt en dat kan je op drie manieren opvatten. Natuurlijk heb je het spelen, daarnaast deed ik er vele interviews - daarover zo meer - maar ik heb ook ongeveer drie jaar als hoofd-publiciteit bij de Grote Prijs van Nederland gewerkt. Ons kantoor zat naast Paradiso op het Max Euweplein, maar we lunchten in de kelder van de oude kerk en ik was vaak in de kantoren nog boven de bovenzaal. In de zomer was het lunchen extra leuk, want dan zaten we op het kleine terras aan het water, met uitzicht op de vele voorbij varende rondvaartboten en waterfietsen. Het terras is stukken kleiner dan de kelder, dus iedereen zat met mooi weer bij elkaar. De technici, kantoormensen, wij van de GPvNL, maar ik zat ook eens mijn broodje op te eten naast Wayne Coyne van The Flaming Lips en Charlotte Hatherley van Ash. je had al snel spontane gesprekken.

GPvNL
Foto: Als medewerker van de GPvNL overhandigde ik in 2007 een terecht emotionele Leine een beker, een check en veel meer. 

Af en toe deed ik een rondleiding voor studenten. Ik ken het pand en alle kelders dus op mijn duimpje, inclusief de bijzondere ruimte die De Banaan heet. Wat dat is? Vraag het maar eens aan een gemiddelde (ex-)Paradisomedewerker! Ik weet dan zeker dat je weet waar het is. 
Okay, ik verklap het. Achter de prachtige glas-in-loodramen boven het podium zit een compacte ruimte. Deze loopt, net als de ramen, in een boog en heet daarom de banaan. Naast een opslagplek bevat De Banaan de lichten die de gebrandschilderde ramen naar wens doen oplichten.

rooie p
Foto: De eerste keer in de grote zaal was met Boilersuit en een Fiesta Red P.

De derde werkgerelateerde activiteiten waren de interviews die ik er deed. Robin Berlijn (ex-Fatal Flowers en Ellen ten Damme, nu Moke en Johan) en Justin Meldal-Johnsen voor Musicmaker, Lige Curry, Ivo Severijns en Tim Smith van The Brew voor De Bassist, Michael League en Andy Crofts voor Höfner, Paul Weller voor LiveXS, diverse artiesten voor Pinguin Radio, etc. De meeste mensen bij de receptie kennen me nog uit de GPvNL-tijd, het blijft een grote familie, dus ik kan altijd de kelder binnenlopen voor een bak koffie als ik eens moet wachten bij het Leidseplein.

uitladen 1
Foto: uitladen in Vanderbuyst-shirt aan de Weteringschans.

uitladen 2
Foto: muziek maken is meer dan spelen. Rechts in de koffer de '76 Thunderbird.

Paradiso. Terwijl ik dit type komen er nog veel meer herinneringen op. Andere concerten, de keer dat ik er na een GP-finale overnachtte, omdat mijn laatste trein al lang weg was, de keer dat ik mijn eigen werkplek niet binnenkwam: ik had nog geen personeelspas en de beveiliging van Robbie Williams was genadeloos strak. Dan nog de herdenkingsconcerten voor Herman Brood, zijn kist in Paradiso en daarbij de ointmoeting met basheld Freddie Cavalli. Ik heb wel eens met een mij onbekende band gesoundcheckt, omdat de bassist er nog niet was en ik daar net liep met mijn kopje koffie - ik nam altijd pauze door soundchecks te kijken.

Er zijn weinig plekken waar ik me zo thuisvoel en het voelt dan ook een beetje als een tweede huis. Gefeliciteerd, Paradiso!

LLL soundch
Foto: Soundcheck op het grote podium.

para boiler boven
Foto: en weer terug naar het begin: Boilersuit boven.

 

 

 

 

 

zoeken
zoeken