Bashelden IX: Freddie Cavalli & Ivo Severijns

Blog 17-01-2018 00:00

 

Freddie Cavalli & Ivo Severijns

 

De eerste band waar ik actief heen ging was Herman Brood & His Wild Romance. Op de platen raakte ik verliefd op de baslijnen van Freddie Cavalli en live was ik onder de indruk van Ivo Severijns.

Live stond hij daar met puntbakkebaarden, dito schoenen, peuk bij de kop onder de B-snaar geklemd - hij speelde toen nog vijfsnarig - en soms links met zijn duim diezelfde snaar bespelend. Overhemd met ruches aan en gaan. Ik heb in mijn leven veel bassisten ontmoet. Van Trujillo van Metallica tot Lee Sklar, van Rinus Gerritsen tot Chuck Rainy en van Guy Pratt tot Peter Peskens van Jungle by Night. Dat zijn allemaal mensen, die 's ochtends ontbijten, piesen, hun onzekerheden hebben en meestal gewoon zeer aardig zijn. 

Foto: Discussiërend met Hidde Roorda: 'Durf ik op Ivo af te stappen of niet?'

Bij Ivo, die ik ook voor De Bassist vaak tegenkom, voel ik me altijd weer die fanboy van een jaar of 18. Los van zijn rock 'n roll-uiterlijk is Ivo natuurlijk een waanzinnig goede rockbassist en zeker zijn lijnen op Fresh Poison zijn heerlijk. Fresh Poison is misschien niet Herman's bekendste album, maar het is het album dat uitkwam toen ik hem haast wekelijks en tientallen keren zag en het is steen- en steengoed. Kopen! Het was ook Ivo die als producer de drijvende kracht achter Herman's laatste album was. Props!

Anno 2018 kennen we Ivo vooral door de diverse rockscholen die hij oprichtte en waar hij lesgeeft en je zou bijna vergeten dat hij zo goed speelt. We hebben hem natuurlijk eens voor De Soundcheck geïnterviewd en het siert hem dat hij nog regelmatig op het podium staat, om de feel te behouden. Geen leerling kan hem verwijten dat hij geen feel met de echte podiumwereld heeft.

Terug naar de jaren negentig. Ik weet nog goed dat een vriend en ik ook van die bloesjes met ruches wilden. De gehele Wild Romance droeg ze, dus wij moesten er ieder ook een. In de pre-internettijd was dat niet erg makkelijk, dus we vroegen voor of na een Brood-concert Ivo om raad. Hij zei iets van:
'Zipper in de Heidestraat in Amsterdam.'
Gewapend met Shell's 100.000 Stratenboek (wie kent het nog?) ging ik op zoek, maar ik vond niks. Na uren de kaart van Amsterdam-centrum te hebben bestudeerd kwam ik er achter dat het waarschijnlijk de Huidenstraat was, niet ver van Herman's gallerie boven café Dante. De vriend en ik gingen op pad en we kamen inderdaad Zipper tegen in die Huidenstraat. Trots als een pauw stonden we een optreden later vooraan in onze ruchesbloesjes. Zie de foto met Cavalli!

Dan Cavalli. Natuurlijk speelde Fred van Kampen aka Freddie Cavalli in de 'gouden' Wild Romance, maar dat zegt me niet zo veel. Zo ben ik een veel groter fan van David Hollestelle dan van Dany Lademacher. De tweede schreef misschien mee aan de oude hits, maar Hollestelle schreef mee aan veel meer fijne nummers én hits. Ook qua gitarist is hij mijns insziens de betere en ik heb er een beetje moeite mee dat Lademacher doet het enige overgebleven échte Wild Romance-lid is.

Maar dat terzijde. Want Cavalli was wel dé bassist. Hij had de looks, de bravoure, de one-liners en dat mokervette basgeluid met zeer veel bijzondere uitstapjes in het hoog. Hij droeg de band, hij maakte de band en hij kleurde niet binnen de lijntjes. Ik geniet nog steeds iedere keer van Cha Cha live. Die hele band was top. Lademacher met zijn chorus en licks, de waanzinnige Kees Meerman op drums, Herman zelf op zang en piano en natuurlijk Bertus Borgers die meezingt en heerlijke saxsolo's blaast. Maar Freddie... Melodieus, stuwend, krachtig, alles. Heerlijk!


Video: luister eens hoe Cavalli alles draagt en af en toe bijzonder en functioneel de hoogte ingaat

Voor zijn dood heb ik hem een paar keer mogen ontmoeten. 
'Hij weet het zelf nog niet, maar hij is geweldig deze man!' Riep hij eens over mij. Niet dat jullie het kunnen controleren, maar het is zo én ik heb een getuige. Dat ging trouwens over mijn humor en helaas niet over mijn basspel. Qua spel ben ik geen Cavalli, ik draag geen tijgerbroeken, strakke tuinbroeken of laarzen met hoge hakken op het podium, ik zing niet naar het publiek toe en ik had al helemaal niet:
'Voor het optreden een meisje, na het optreden een meisje, bij het hotel weer een ander meisje. ik overdrijf misschien een beetje, maar zo was het wel,' Zoals hij ooit zei.
God hebbe zijn ziel. Of de duivel. Ik weet het niet.
Cavalli is mijn grote, Nederlandse basheld en ik ben supertrots op dat compliment!!

Chris Dekker (hierboven in jonge versie met Freddie)