The London Bass Guitar Show

De leukste basbeurs!

Muzieknieuws 06-03-2018 10:16

We hebben het wel vaker gezegd: terwijl de populariteit van de Musikmesse blijft dalen is de NAMM in LA dé beurs geworden. Daarnaast worden kleinere, gespecialiseerde beurzen populair. Denk dan aan Bass Player Live in LA, maar vooral aan de goed georganiseerde London Bass Guitar Show. En het is voor Nederlanders ook nog eens redelijk makkelijk en betaalbaar te bereiken. Ook De Bassist toog met een oranje easyJet-vliegtuig naar de Britse hoofdstad en dompelde zich twee dagen onder in het warme bad dat de kleine, hechte baswereld is.


Foto: 'Bass Professor' Roland Kaschube heeft Duidelijk iets te bewijzen.

Het Olympia is een gigantisch, maar ietwat verouderd evenementengebouw in hartje Londen. Het ligt bij Shepherd's Bush, Earl's Court, Notting Hill en vooral midden in het chique, zeer rijke Kensington, waardoor je als autoliefhebber ook je ogen uitkijkt. 's Avonds lijken de wegen rondom de typische Britse kroegjes een optocht van Porsches, Bentleys, Ferrari's, McLarens, Mercedessen uit de AMG Black- en Yellow Night-series en Rolls-Royces. We hadden het te doen met de stumpers in hun goedkope Maserati's.

Bij de entree pak je de lift – sla de haak-, brei- en borduurbeurs op verdieping 1 over – naar de derde en daar vind je twee bescheiden ruimtes met vele versterkers en bassen. Het geheim van de beurs is echter dat iedereen bas speelt – iedereen heeft dus dezelfde mindset - en dat bijna iedereen elkaar kent. Als je bij het openen van de lift meteen oog in oog staat met Whitesnake's Neil Murray, Dave Swift van Jools Holland (DB40), Bassist-medewerker Kees Harrison en de Nederlandse bouwers Sander de Gier en Marc Vanderkley, weet je dat je het eerste uur niet veel verder komt dan die paar meter bij de lift.


Foto: Bassist-medewerker Kees Harrison en Neil Murray.

En dat is nog maar het begin. De beurs zelf kan je in enkele uren gezien hebben, maar de hele dag is een grote 'hang' van bassisten, waar je constant nieuwe mensen – grootheden, bouwers, maar ook jonge opkomende bassisten als Snow Owl – ontmoet. Omdat de beurs redelijk klein is, sta je als normale bezoeker ook regelmatig oog in oog met Peter Hook van New Order/Joy Division, Paul Turner van Jamiroquai of Bobby Vega en allemaal zijn ze meer dan bereid al je vragen te beantwoorden of de verplichte selfie met je te nemen.


Foto: Bass Matters' Paul Sips en zijn kleine broertje Paul Turner. Zodra Jamiroquai weer naar Nederland komt, doen we een interview met kleine Paul.

Nederland
We hadden het al over de Nederlanders. Vlakbij de lift vind je de stand van de European Guitar Builders, die samen optrekken. Daar zagen we allereerst Sander de Gier, die vooral veel bekijks trok met zijn Lowlander: zijn versie van de Thunderbird, die je natuurlijk kent uit De Bassist. Ferdinand Rikkers kwam ook regelmatig in ons magazine voorbij en mede omdat een van zijn bassen onlangs door het Britse Bass Guitar Magazine werd getest, trok ook hij veel bezoekers. Nik Huber is een Duitser, maar zijn Rietbergen-bas klinkt wel erg Nederlands. Nik's vrouw blijkt een Nederlandse te zijn en de naam is een eerbetoon aan zijn schoonfamilie. De Rietbergen-bas kwam al voorbij in het verhaal over Biffy Clyro in DB40, het zal nog voorbij komen in het interview met Nate Mendel - DB44 - en binnenkort testen we een Rietbergen: hetzelfde exemplaar waar Nate maanden mee tourde!


Foto: Sander de Gier vertelt een geïnteresseerde hoe breed het toonbereik van de Lowlander is.


Foto: de Duitse sessiebassist Marius Goldhammer is onder de indruk van de De Gier Lowlander.


Foto: nogmaals Marius, ditmaal in gesprek met Nik Huber over de Rietbergen Bass.

In de zaal zagen we PP van Kouteren, die de rechterhand is van Thomas Eich, van de gelijknamige versterkers. Bassist-medewerker en Eich-endorser Hidde Roorda liet op hun stand horen hoe goed de amps klinken.


Foto: 'Bass Face!' Hidde op een Dingwall bij Eich.


Foto: Yolanda Charles op een Eich-trilplaat.

Nog iets verder zagen we Ellio Martina en Marc Vanderkley. De laatste had een primeurtje met een Spartan met alleen een volumeknop. Deze versterker is een wens van de bekende clinician Andy Irvine. Hij wilde een toonknoploze amp, waarbij hij de fijnafstelling doet met de EQ op zijn bas.
Paul Sips van Paul's Bass Matters was er als speciale gast en we kwamen diverse Nederlandse Bassist-lezers tegen.


Foto: de EQ-loze Spartan van Vanderkley.


Foto: de langste en kortste bassist bij elkaar. Jools Holland's Dave Swift met het opkomende talent Cici Powell-Melkonian.

Clinics
Om de twee kleine zalen heen, vind je vier locaties waar allerlei clinics, masterclasses en interviews worden gehouden. De kleinste is het toneel voor bas- en versterkerbouwers die hun visie vertellen. Denk dan aan Sheldon Dingwall die alles vertelde over de voordelen van zijn fanned frets, oftewel waaierfrets. er was een zaal met clinics onder de vlag van Scott's Bass Lessons en twee grote (theater)zalen waar bassisten geïnterviewd werden, speelden, of vertelden over hun carriere, spel of sound.

Mo Foster is een studiolegende en hij schreef het prachtige en hilarische 17 Watts over de begindagen van de rock 'n' roll in Engeland. Ik had graag meer verhalen gehoord, maar Mo besloot met een wat belegen band te spelen.


Foto: Uw hoofdredacteur met baslegende Mo Foster.


Foto: Mo en zijn band.

Ook Guy Pratt, bekend van Dave Gilmour, Pink Floyd, Madonna en Michael Jackson, schreef een zeer komisch boek over zijn leven in de muziek. Hij is tegenwoordig meer stand-up comedian dan muzikant en ook op de LBGS liet hij het publiek tot tranen toe lachen met zijn verhalen over ontploffende bassen, stiekem meespelen met Roger Waters en zijn ontmoetingen met de bazige Madonna en hoe hij via haar bij de verlegen Jackson kwam. Zijn boek My Bass And Other Animals is dan ook een regelrechte aanrader. Zijn interview lees je in DB24.


Foto: Guy Pratt: 'Wil je me niet achter deze signeerbalie fotograferen? Ik lijk wel een McDonalds-medewerker zo!'

Bobby Vega vertelde over de San Francisco-scene begin jaren ‘70 en hoe het zijn speelstijl heeft beïnvloed. Hij liet verschillende technieken en verschillende pickup-configuraties horen en in het bijzonder zijn gerenommeerde funky plectrumstijl. Dit deed hij op zijn bekende ‘60 ‘stack knob’ Fender Jazz Bass. De autodidact ging ook nog even in op zijn zijn beperkte theoretische kennis.


Foto: 'Wat moet je, you old scallywag?' Riep oude bekende Bobby Vega me hier toe.

Gary Willis had zijn bekende signature Ibanez Soundgear fretless mee. Hij vertelde over de elementconfiguratie en de ramp, die ervoor zorgt ervoor dat hij zo zacht mogelijk speelt. Hij vertelde uitgebreid over zijn bekende drievingertechniek, inclusief een paar zeer nuttige oefeningen en hoe je een anderman's nummers het beste kan instuderen door middel van gehoortraining.


Foto: bassisten onder elkaar, met in het midden Bobby Vega en Garry Willis

Op zondag interviewden we Peter Hook - Joy Division / New Order - en daarna werd dat nog eens dunnetjes overgedaan op het podium door Joel McIver, de hoofdredacteur van het Britse basmagazine. Peter liet enkele van zijn iconische lijnen horen en vertelde hoe zijn stijl en sound ontstaan zijn. Jij leest dit deze zomer in De Bassist.


Foto: Peter Hook, na het interview, uitgeput van het beantwoorden van alle kritische vragen.




Foto's: Collega en LBGS-organisator Joel McIver interviewde Hooky daarna op het podium.

In DB41 kon je een interview met Yolanda Charles lezen. Ze speelde ooit met Paul Weller, ze was jarenlang de musical director van Robbie Williams - voor zijn stadiontours - en afgelopen zomer stond ze nog met filmcomponist Hans Zimmer in de Ziggo Dome. Zondag vertelde ze over rhythmic displacement en ze gaf vele handige tips voor het oefenen met verschillende ritmes en timing. Dit deed ze met behulp van de weergaloze sessiedrummer Jack Pollitt.


Foto: Yolanda's elfjarige ('Ik ben al bijna twaalf hoor!') dochter is nu al een formidabele zangeres en bassist.


Foto: De eeuwig jonge Yolanda Charles tijdens haar clinic.

Spullen
Ondertussen liepen we door de twee zalen met spullen om te genieten van de nieuwste versterkers van Ashdown, Ampeg en Trace Elliot en de bassen van Dingwall, Warwick, Chowny, Music Man en vele andere grote en kleine merken.


Foto: Serek is een klein, maar opkomend merk.


Foto: lastig te zien op de foto, maar de gleuven in het hout, tussen de blauwe segmenten, waren opgevuld met doorzichtig hars.


Foto: geen basbeurs zonder Ampeg!

Foto: er is een Markbass Marcus Miller-versterker onderweg voor een test.


Foto: Van Markbas-geel naar Orange-oranje...


Foto: ...naar Trace Elliot-groen. De ELF blijft een blikvanger.

Op zaterdagavond ging het feest door in een typisch Brits kroegje aan de overkant van de beurs. In The Albion zagen we de hele baswereld weer bij elkaar en werd er flink gejamd.


Foto: de jam in The Albion, waar heel LBGS zich verzamelde.

We hoorden weer vele mooie basverhalen, die later in de hotelbar, onder het genot van wat drankjes, nog sterker werden. Maar om een niet nader te noemen Friese versterkerbouwer te citeren: 'What happens at the LBGS, stays at the LBGS!'


Foto: Did we do a proper job? Tot volgend jaar.


Foto: op de eerste avond dineerden we met onder meer Steve Anderson (naast Chris) van Threshold, die in de volgende De Bassist (#44) staat. Op de tweede avond namen we Yolanda Charles mee op diner.

Tekst en Foto's: Kees Harrison en Chris Dekker